مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اگر نايب موجبات كفّاره را انجام دهد، كفّاره بر عهده خود اوست، نه منوب‌عنه.

حج نایب معذور صحیح است.

پس‌ازآنکه نايب اعمال حج را بجا آورد، حج از معذور ساقط مى‌شود و لازم نيست خودش به حج برود؛ هرچند بعداً عذرش برطرف شود؛ امّا اگر قبل از اتمام حج عذرش برطرف شد، چه قبل از احرام باشد يا پس‌ازآن، بنا بر احتياط واجب بايد خودش به حج برود.

اگر مى‌تواند، بايد برگردد؛ مگر این‌که نيّت در اعماق ذهنش وجود داشته باشد و چنانچه برنگشت، هرچند در صورت امكان و حج را انجام داد، حج او صحيح است؛ ولى اجرتش به همان نسبت كم مى‌شود، مگر این‌که اجير کنندگان راضى شوند.

اگر «نايب» در حج بلدى چند ماه قبل از ايّام حج به شهر «منوب‌عنه» برود و به‌عنوان «نيابت» از حج ازآنجا حركت كند و به وطن خويش يا محل ديگرى رود و در ماه ذی‌الحجه ازآنجا عازم حج شود، همين مقدار براى حج بلدى كافى است و رفتن در ماه ذی‌الحجه ضرورتى ندارد.

كسانى كه از طرف ديگران و به نيابت از آنان قربانى مى‌كنند، بايد قبل از حلق يا تقصير كسى كه آن‌ها را نايب كرده قربانى را ذبح كنند.

مانعى ندارد.

نيابت «صرورة»، چه مرد باشد و چه زن، جايز است؛ خواه از طرف مرد باشد، يا از طرف زن؛ ولى نيابت زن، مخصوصاً اگر منوب‌عنه مرد باشد، كراهت دارد.

در فرض سؤال مانعی ندارد.‌

كفايت كردن چنين عمره‌اى از عمره واجب محل اشكال است.

در فرض سؤال مانعی ندارد.

درصورتی‌که احتمال می‌دهد پدر خمس را داده اشکالی ندارد در غیر این صورت باید خمس آن را بدهد.