کفاره در حج نیابتی
اگر نائب موجبات کفاره را مرتکب شود کفاره آن بر عهده کیست؟ نائب یا منوبعنه؟
اگر نايب موجبات كفّاره را انجام دهد، كفّاره بر عهده خود اوست، نه منوبعنه.
اگر نايب موجبات كفّاره را انجام دهد، كفّاره بر عهده خود اوست، نه منوبعنه.
پسازآنکه نايب اعمال حج را بجا آورد، حج از معذور ساقط مىشود و لازم نيست خودش به حج برود؛ هرچند بعداً عذرش برطرف شود؛ امّا اگر قبل از اتمام حج عذرش برطرف شد، چه قبل از احرام باشد يا پسازآن، بنا بر احتياط واجب بايد خودش به حج برود.
اگر نايب طواف نساء را بهطور صحيح انجام ندهد، همسر بر او حلال نمىشود، ولى بر منوبعنه، چنانچه در حيات باشد، چيزى نيست.
واجب نیست نائب برای خودش طواف نساء دیگری بجا آورد.
اگر نيت كرده اين حج از طرف صاحب الوجه است، براى صاحب همان وجه مىشود حالا اسمش هر چه باشد و از قبيل خطا در تطبيق است يعنى صاحب وجه را خطأً تطبيق بر ديگرى كرده؛ مثلاینکه نيت مىكند اقتداى نماز را به امام حاضر باشد اما خطأً تطبيق بر (عمرو) مىكند درحالیکه پيشنماز (زيد) است، چون نيت امام حاضر است، نماز صحيح است.
باید برای همان فردی که قصد کرده ادامه دهد.
در نيّت، گذراندن از ذهن لازم نيست. اگر انگيزه او از آمدن به مکه و احرام نيابت بوده، عمل را بهعنوان نيابت انجام مىدهد، ولى اگر از اوّل مردّد بوده به چه قصدى حج بجا آورد، مىتواند به نيّت اجمالى (يعنى همان نيّت موقع احرام) عمل خود را به اتمام برساند، ولى براى نيابت كفايت نمىكند.
نايب بايد در عمل قصد نيابت كند و منوبعنه را در نيّت، ولو اجمالاً، تعيين كند و لازم نيست نام او را ببرد، ولى مستحب است.
نيابت «صرورة»، چه مرد باشد و چه زن، جايز است؛ خواه از طرف مرد باشد، يا از طرف زن؛ ولى نيابت زن، مخصوصاً اگر منوبعنه مرد باشد، كراهت دارد.
ملاك وظيفه خود اوست، ولى اگر به کیفیت خاصی اجیرشده، مثلاً از او خواستهاند كه بر طبق فلان فتوى عمل كند، بايد طورى انجام دهد كه هم آن کیفیت خاص مراعات شود و هم وظيفهاش انجام گردد.