اگر نايب طواف نساء را به‌طور صحيح انجام ندهد، همسر بر او حلال نمى‌شود، ولى بر منوب‌عنه، چنانچه در حيات باشد، چيزى نيست.
باید برای همان فردی که قصد کرده ادامه دهد.
درصورتی‌که فقط برای طواف نائب گرفته باشد و نماز را منوب‌عنه می‌تواند بجا آورد نماز بر عهده اوست.
پس‌ازآنکه نايب اعمال حج را بجا آورد، حج از معذور ساقط مى‌شود و لازم نيست خودش به حج برود؛ هرچند بعداً عذرش برطرف شود؛ امّا اگر قبل از اتمام حج عذرش برطرف شد، چه قبل از احرام باشد يا پس‌ازآن، بنا بر احتياط واجب بايد خودش به حج برود.
كسى كه براى حج تمتّع اجیرشده، پس از انجام حج نيابى، مى‌تواند از سوى ديگرى براى عمره مفرده اجير شود؛ همان‌گونه كه مى‌تواند براى خودش عمره مفرده بجا آورد؛ مشروط بر اینکه در همان ماه قمرى كه براى منوب‌عنه انجام داده نباشد و اگر در همان ماه قمرى باشد، قصد رجاء كند.
نايب بايد در عمل قصد نيابت كند و منوب‌عنه را در نيّت، ولو اجمالاً، تعيين كند و لازم نيست نام او را ببرد، ولى مستحب است.
اگر «نايب» در حج بلدى چند ماه قبل از ايّام حج به شهر «منوب‌عنه» برود و به‌عنوان «نيابت» از حج ازآنجا حركت كند و به وطن خويش يا محل ديگرى رود و در ماه ذی‌الحجه ازآنجا عازم حج شود، همين مقدار براى حج بلدى كافى است و رفتن در ماه ذی‌الحجه ضرورتى ندارد.
تنها با اجير كردن كسى براى حج از طرف ميّت، ذمّه او ادا نمى‌شود، مگر زمانى كه اطمينان حاصل شود او حج را بجا آورده است.
نيابت «صرورة»، چه مرد باشد و چه زن، جايز است؛ خواه از طرف مرد باشد، يا از طرف زن؛ ولى نيابت زن، مخصوصاً اگر منوب‌عنه مرد باشد، كراهت دارد.
