این سنت حسنه‌ای است که سابقه آن به سال اول هجرت برمی‌گردد؛ زمانی که پیامبر (صلی‌الله علیه و آله) میان مهاجرین و انصار عقد اخوت برقرار کردند و با توجه به شرایط سخت آن زمان، از یکدیگر ارث نیز می‌بردند که بعدها منتفی شد و شرایط دیگر باقی ماند.
در فرض سؤال دایی پدری ارث نمی‌برد و نصف ماترک میت به شوهر و نصف دیگر به خاله پدر و مادری میت به ارث می‌رسد.
در فرض مسئله دخترعمو و پسرعموی پدرى ارث نمی‌برند، فقط ابوینى ارث می‌برد.
هرگاه وارث، فقط يك دايى، يا يك خاله مادرى و دايى و خاله پدر و مادرى و دايى و خاله پدرى باشد، دايى و خاله پدرى ارث نمىبرند و مال را شش قسمت مىكنند يك سهم به دايى یا خاله مادرى و بقيّه به دايى و خاله پدر و مادرى مىرسد و آنها به‌طور مساوى تقسيم مىكنند.
هرگاه وارث ميّت فقط پدر و يك دختر، يا مادر و يك دختر باشد مال را چهار قسمت مىكنند، يك قسمت آن را پدر يا مادر و سه قسمت را دختر می‌برد.
هرگاه وارث ميّت فقط پدر و چند دختر، يا مادر و چند دختر باشد مال را پنج قسمت مىكنند، يك قسمت را پدر يا مادر می‌برد و چهار قسمت ديگر سهم دخترهاست كه به‌طور مساوى ميان خودشان تقسيم مىكنند.
یک‌ششم اموال به پدر یا مادر میت می‌رسد و بقیه به‌طور مساوی در میان پسران تقسیم می‌گردد.
در فرض سؤال پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها و برادر او وراث او هستند، بنابراین پدربزرگ‌ها، هرکدام حكم يك برادر و مادربزرگ‌ها، هرکدام حكم يك خواهر را دارند و ارث را در ميان خود چنان تقسيم مىكنند كه سهم هر مرد دو برابر سهم زن شود.
هرگاه وارث ميّت فقط پدر و يك پسر، يا مادر و يك پسر باشد مال را شش قسمت مىكند، يك قسمت سهم پدر يا مادر است و پنج قسمت سهم پسر.
هرگاه ميّت اولاد نداشته باشد نوه پسرى او (هرچند دختر باشد) سهم پسر ميّت را می‌برد و نوه دخترى او (هرچند پسر باشد) سهم دختر ميّت را می‌برد.
هرگاه وارث ميّت فقط پدر و مادر و يك دختر باشند، مال را پنج قسمت مىكنند پدر و مادر هرکدام يك قسمت و دختر سه قسمت آن را می‌برد، مگر اينكه ميّت دو برادر يا چهارخواهر يا يك برادر و دو خواهر پدرى داشته باشد، در اين صورت مال را شش قسمت مىكنند، پدر و مادر هرکدام يك قسمت و دختر سه قسمت می‌برد و يك قسمت باقی‌مانده را پدر و دختر در ميان خود تقسيم مىكنند و احتياط واجب آن است كه آن دو در اين تقسيم باهم صلح كنند.
