براى كشتن و شكار كردن هر يك از حيوانات صحرايى كفّاره‌اى معيّن شده است، ولى چون در حال حاضر اين مسئله چندان مورد ابتلا نيست و حجاج بیت‌الله مطلقاً اقدام به شكار نمى‌كنند، از شرح آن صرف‌نظر مى‌شود.
اگر زخمی شده اند و خون خارج شده، حلال است.
اشکالی ندارد و مانند شکار تفریحی نیست .
آن كه با اسلحه برنده اى مانند شمشير و كارد و خنجر يا تفنگ و مانند آن باشد خواه گلوله آن تيز باشد يا نه، ولى طورى باشد كه بدن حيوان را پاره كند و از آن خون جارى گردد، ولى اگر به وسيله دام يا چوب و سنگ و مانند آن حيوانى را شكار كنند حرام است، مگر اينكه موقعى به حيوان برسند كه هنوز زنده باشد و آن را مطابق آداب شرع سر ببرند.
هرگونه عملى که سبب انقراض حیوانات شود، و از این ناحیه ضرر و زیانى به جامعه برسد، جایز نیست.
حيوان حلال گوشت وحشى در صورتى با شكار كردن حلال مى شود كه توانايى بر فرار داشته باشد، بنابراين بچه آهو يا بچه كبك كه نمى تواند فرار كند با شكار كردن حلال نمى شود.
هر حيوانى كه شكار آن حرام است، نوزاد و تخم آن نيز حرام است؛ هرچند در دسترس باشد.
شكار كردن حيوانات صحرايى يا ذبح آنها در حال احرام، حرام است؛ همچنين شكار پرندگان و در اين مورد تفاوتى نمى‌كند كه به‌تنهایی شكار كند، يا به كمك ديگران.
در صورتى که زخم توأم با خونریزى در آن حاصل نشود، جایز نیست; هر چند تیز بودن گلوله از نظر ما شرط نمى باشد.
اگر حيوانى را سر ببرند يا شكار كنند و بچه زندهاى از آن بيرون آيد، چنانچه آن بچه را مطابق دستور شرع سر ببرند حلال وگرنه حرام است، امّا اگر بچه با شكار كردن يا سر بريدن مادر، در شكم او مرده باشد حلال است به شرط اينكه خلقت بچه كامل شده و مو يا پشم در بدنش روييده باشد.
هرگاه به و سيله باز شكارى يا حيوان ديگر تربيت شدهاى غير از سگ، حيوانى را شكاركند آن شكار حلال نيست، مگر اينكه وقتى برسند كه حيوان زنده باشد مطابق دستور شرع آن را ذبح كنند، در اين صورت حلال است.
هرگاه به و سيله دام يا چوب يا سنگ يا چيز ديگرى كه شكار كردن با آن صحيح نيست حيوانى را دو قسمت كند قسمتى كه سر و گردن ندارد در هر حال حرام است و امّا قسمتى كه سر و گردن دارد اگر هنوز زنده است و سر آن را مطابق دستور شرع ببرد حلال است.
