حکم روزه در روز مشکوک بین عرفه و عید قربان
روزه گرفتن در روزی که شک بین عید قربان و عرفه وجود دارد، چه حکمی دارد؟
روزه روزى كه انسان شك دارد روز عرفه است يا عيد قربان كراهت دارد.
روزه روزى كه انسان شك دارد روز عرفه است يا عيد قربان كراهت دارد.
روزه گرفتن در ماه محرم و صفر مستحب است و تنها روزه در روز عاشورا مکروه است.
روزه سکوت در اسلام مشروع نیست.
روزى كه انسان شك دارد كه آخر ماه شعبان است يا اوّل ماه رمضان، اگر میخواهد روزه بگيرد بايد بهقصد آخر شعبان باشد و اگر به نيّت اوّل ماه رمضان روزه بگيرد حرام و باطل است.
میتواند روزه نيابتي (استیجاری) بگيرد.
اگر در دوران تحصیل آنجا حکم وطن شمارا دارد و در آن محل سکونت میکنید چنانچه قبل از اذان ظهر به آنجا برسید (چنانچه کاری که روزه را باطل میکند انجام نداده باشید) باید روزهبگیرید و اگر در دوران تحصیل، کثیر السفر بودهاید با توجه به فاصلهای که ایجادشده، در این چند روز مسافر هستید و نماز و روزهتان شکسته است (تا زمانی که دوباره کثیر السفر شوید).
قصد اقامت ده روز، در دو محل:1- فاصله دو محل، 3 الي 4 کيلومتر باشد: نماز و روزه در هر دو محل، تمام است.2- فاصله دو محل، بين 4 تا کمتر از 21.5 کيلومتر است:الف) اگر روزي يکي دو ساعت برود و برگردد نماز و روزه تمام است، حتي اگر از ابتدا، اینگونه قصد کند.ب) اگر بيشتر از يکي دو ساعت برود: چنانچه از ابتدا چنين تصميمي داشته، نماز شکسته است و روزه نيز نمیتواند بگيرد ولي اگر از ابتدا چنين تصميمي نداشت و بعد از گذشتن ده روز يا بعد از خواندن يک نماز چهار رکعتي قصد کرد به اين فاصله برود و به محل اقامه خود بازگردد، نماز و روزه تمام است.3- فاصله بيشتر از 21.5 کيلومتر است: قصد ده روز به هم میخورد.
هرگاه قصد اقامت ده روز در آن محل کرده نماز و روزه او تمام است و هرگاه لااقل هفتهای سه روز به مدت حداقل دو ماه، رفتوآمد میکند باز نماز و روزه او تمام است و اگر در محلي يک سال يا بيشتر بماند يا در مدت حداقل دو ماه و کمتر از دو سال، حداقل سه روز در هفته در جايي بماند در آن محل نيز نماز و روزه تمام است.
هرگاه انسان در محلي زندگي میکرده و وطن او بوده، چنانچه ازآنجا اعراض کند، يعني ديگر قصد نداشته باشد در آنجا زندگي کند، هرچند گاهي بهعنوان مسافرت و ديدار بستگان و دوستان به آنجا برود، روزهاش در آنجا صحیح نیست، خواه در آنجا ملکي داشته باشد يا نه و خواه اقوام و بستگانش در آنجا زندگي کنند يا نکنند، مگر اينکه سالي سه چهار ماه (هرچند بهصورت پراکنده) در آنجا اقامت داشته باشد.
درصورتیکه قصد دارد براي مدت طولاني در آنجا سکونت داشته باشد (مثلاً یک سال يا بيشتر)، يا هفتهای حداقل سه روز به مدت دو سال يا بيشتر در آنجا باشد، آنجا در حکم وطن خواهد بود، روزه صحیح است و نيازي بهقصد ده روز ندارد ولي اگر آنجا نمیماند ولي در هفته حداقل سه روز رفتوآمد دارد و اين کار براي مدتي (حداقل دو ماه) ادامه دارد، روزه در آن محل و بين راه صحیح است.
هرگاه فراموش کند مسافر است، يا فراموش كند كه روزه مسافر باطل است و در اين حال روزه بگيرد، بنا بر احتياط واجب بايد روزه را قضا كند.
كسى كه اصلاً نمیداند روزه مسافر باطل است اگر در سفر روزه بگيرد روزهاش صحيح است، ولى اگر در بين روز مسئله را بفهمد روزهاش باطل میشود.