طواف نساء را نمى‌توان بلافاصله بعد از طواف حج و قبل از سعى بجا آورد؛ بلكه بايد پس از اتمام سعى انجام شود؛ ولى اگر از روى فراموشى، يا ندانستن مسئله، آن را قبل از سعى بجا آورد صحيح است. همچنين تقديم سعى بر طواف زيارت (حج) و نماز آن در حال اختيار جايز نيست.
طواف نساء را در حال ضرورت، مثل ترس از حيض و عدم امكان اقامت در مکه تا زمان پاكى از آن، مى‌توان قبل از سعى بجا آورد؛ ولى احتياط واجب آن است كه پس‌ازآن هم نايبى بگيرد كه از طرف او انجام دهد.
هرگاه زنى كه طواف حج و طواف نساء را بجا نياورده، گرفتار عادت ماهانه شود و پيش از پاك شدن ناچار به ترك مکه باشد (مثل این‌که كاروان مهلت نمى‌دهد تا پاك شود) لازم است براى طواف حج و نماز آن نايب بگيرد، سپس خودش سعى را بجا آورد، سپس براى طواف نساء و نماز آن نايب بگيرد (همچنين كسان ديگرى كه به سبب بيمارى يا عذر ديگر قادر به انجام طواف و سعى نباشند بايد نايب بگيرند).
هرگاه طواف نساء را فراموش كند و از حج بازگردد، در صورت امكان بايد خودش برگردد و بجا آورد و چنانچه ممكن نباشد، يا مشقّت داشته باشد نايب مى‌گيرد و پس‌ازآنکه نايب طواف نساء و نماز آن را انجام داد، مرد بر زن و زن بر مرد حلال مى‌شود.
اگر خودشان نمی‌توانند بازگردند و طواف و نماز را انجام دهند به يکي از کساني که مشرف می‌شوند نيابت بدهند تا به نيابت از آن‌ها طواف و نماز طواف را انجام دهد.
تأخیر انداختن طواف نساء مانعى ندارد.
درصورتی‌که جاهل به مسئله بوده، فرزندانش حلال‌زاده هستند، ولى بايد طواف نساء را انجام دهد و عقد ازدواجشان را دوباره بخوانند.
هرچند مرتکب فعل حرام شده، ولي همسر او مطلقه نشده و فرزند او حلال‌زاده است مانند آميزش در دوران عادت ماهيانه؛ بنابراین فرزند او مشروع است و از آن‌ها ارث مى‌برد.
در روايت موثّقه اي از معصومين (ع) آمده است که طواف وداع براي آن‌ها جايگزين طواف نساء است.
چون منظورش انجام‌وظیفه مربوط به حج بوده، مانعى ندارد (هرچند چيزى به نام طواف رجال نداريم).
اگر اجمالاً توجّه به وجوب طواف نساء داشته، مى‌گويد انجام داده‌ام و اگر از وجوب آن اطّلاع نداشته، احتياط واجب آن است كه طواف نساء را انجام دهد و اگر خودش نمى‌تواند، نايب بگيرد.
