اين فرزند متعلّق به صاحبان نطفه و تخمک و با آن‌ها محرم است و از آن‌ها ارث می‌برد؛ و در مورد مادر جانشين، به‌منزله فرزند رضاعى او است و به او محرم است، بلكه در بعضى جهات نسبت به آن اولويت دارد; چراکه تمام گوشت و استخوان او از وى روييده است. بنابراين حرام است كه بعداً با آن زن و فرزندان او ازدواج كند، امّا ارث نمی‌برد.
استفاده از نطفه بيگانه براى صاحب فرزند شدن جايز نيست و تولّد فرزند بايد مستند به ازدواج صحيح شرعى باشد. ولى اگر چنين عملى انجام شود، فرزند متعلّق به صاحبان نطفه است و نسبت به مادرى كه در رحم او کشت‌شده نيز محرم است، بی‌آنکه از او ارث ببرد.
آرى، موافقت آن‌ها لازم است.
تنها راه، این است که بین مرد و زن دیگری عقد موقت خوانده شود (هرچند اصلاً همدیگر را نبینند) سپس نطفه آن مرد را برداشته و در زمان عقد با تخمک زن ترکیب کنند؛ و پس‌ازآن، نطفه ترکیب‌شده را در رحم زن یک بکارند. فرزندی که متولّد می‌شود بر آن مرد و زن محرم است، ولی تنها از صاحبان نطفه ارث می‌برد.
آرى اجازه صاحب رحم لازم است؛ و دریافت اجرت مانعى ندارد.
تنها تلقیح نطفه مرد با همسر شرعی جایز است.
در هر دو صورت اين كار ذاتاً اشكالى ندارد; ولى چون معمولاً مستلزم نظر و لمس حرام است، تنها در صورت ضرورت جايز است. (منظور از ضرورت اين است كه مثلاً اگر اين كار انجام نشود زندگى زناشويى آن مرد و زن مختل و يا زن گرفتار بيمارى می‌شود)؛ و درهرحال فرزند مذكور حلال‌زاده است.
اين موضوع تابع قرارداد است و اگر قراردادى ندارند و جنبه رايگان نداشته، حقّ اجرة المثل دارد؛ و عمل مزبور نوعى اجاره است، نه اجاره اعضا; بلكه اجير شدن براى پرورش جنين.
احتياط آن است كه با رضايت مادرِ جانشين، بچه را بگيرند.
اين كودك فقط با آن زن محرم است، ولى ارث بردن او از آن زن ثابت نيست.
نظر به اينكه فرزند مزبور تعلّق به صاحبان اصلى نطفه دارد، لازم است هویت آن‌ها ثبت شود و به اطّلاع برسد.
