هرگاه میت براى كارهاى خود شخص ديگرى غير از ولى را معيّن كند، مثلاً وصیت كند فلان شخص بر من نماز بخواند، واجب است به آن عمل شود و احتياط مستحب آن است كه از ولى هم اجازه بگيرد، امّا كسى كه میت، او را براى انجام اين كارها معيّن كرده واجب نيست اين وصیت را قبول كند، اگرچه قبول بهتر است و اگر قبول كرد بايد به آن عمل كند.
این مورد استحبابی ندارد و آنچه استحباب دارد نوشتن تمام قرآن و جوشن صغیر و جوشن کبیر بر روی قسمت سینه کفن میت است.
در این‌گونه موارد که مدرک خاصی در دست نیست تاریخ را آخرین احتمال قرار می‌دهند.
هرگاه بداند ولى راضى است، امّا صريحاً با زبان اجازه نداده است، همين اندازه كه اجازه او از ظاهر حال نمايان باشد كافى است.
احکام شک جاری نیست.
کفایت می‌کند مشروط بر اینکه فاصله کسانی که صحیح خوانده‌اند با میّت زیاد نباشد.
امام وظیفه خود را انجام داده ولی احتیاط آن است که مأمومین نماز کاملی بخوانند.
درصورتی‌که ازنظر پزشکان متعهّد و متخصّص خطر جدی باشد، لازم است مراسمى از قبیل غسل و مانند آن‌که سبب آلودگى می‌شود حذف گردد؛ و اگر تیمّم دادن و کفن کردن هرچند از روى پلاستیک اشکالى ایجاد نکند، باید انجام شود؛ و اگر آن‌هم ایجاد خطر می‌کند، باید به نماز سریع و ساده قناعت گردد.
مختصری کافی است.
