مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه بداند ولى راضى است، امّا صريحاً با زبان اجازه نداده است، همين اندازه كه اجازه او از ظاهر حال نمايان باشد كافى است.

دفن مسلمان باید روبه‌قبله باشد و هرگاه قبله را پیدا نکند باید به گمان خود عمل نماید و اگر تحصیل گمان ممکن نیست و نیاز به دفن میت دارد به هر طرف که انجام دهد صحیح است.

میت را بايد طورى دفن كنند كه بوى او بيرون نيايد و درندگان‌ هم به او دسترسى پيدا نكنند، اگر ترس آن باشد كه جانور به جسد آسيب رساند بايد قبر او را با آجر و مانند آن محكم كنند.

این کار در مردان نوعى عبرت و در زنان براى رعایت اصول عفت است.

درصورتی‌که ازنظر پزشکان متعهّد و متخصّص خطر جدی باشد، لازم است مراسمى از قبیل غسل و مانند آن‌که سبب آلودگى می‌شود حذف گردد؛ و اگر تیمّم دادن و کفن کردن هرچند از روى پلاستیک اشکالى ایجاد نکند، باید انجام شود؛ و اگر آن‌هم ایجاد خطر می‌کند، باید به نماز سریع و ساده قناعت گردد.

درصورتی‌که ممکن باشد اموات را به مناطق دیگر منتقل کنند و اگر امکان نداشته باشد و بتوانند چیز سنگینی به‌پای آن‌ها ببندند و در آب بیندازند، لازم است چنین کنند.

هرگاه دفن میت در زمين ممكن نباشد واجب است به‌جای دفن، او را در بنا، يا تابوتى بگذارند و اطراف آن را ببندند.

این امور ازنظر شرعى اعتبار ندارد.

غسل ‏میت بايد با قصد قربت، يعنى برای خدا انجام داده شود.

اگر دست به لحد نزنند و روی لحد کسی را دفن کنند و اهانتی به شهید محسوب نشود مانعی ندارد.

درصورتی‌که وقف برای اموات آن‌ها نبوده است مانعی ندارد و معمولاً در دهات و روستاها قبرستان وقف نیست.

هنگام دفن كردن بايد میت را در قبر به پهلوى راست بخوابانند به‌طوری‌که روبه‌قبله باشد.