مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

نايب در طواف نساء نيز بايد قصد منوب‌عنه را نمايد و احتياط مستحب آن است كه آن را به‌قصد «ما فى الذمه» يعنى آنچه بر عهده او است بجا آورد.

لباس احرام و پول قربانى در حج نيابتى بر عهده اجير است؛ مگر این‌که هنگام قرارداد طور ديگرى شرط كرده باشند.

مانعى ندارد.

در اثناء اعمال حج نمی‌تواند از نیابت حج منصرف شود.

نيّت مى‌كند حجی را كه براى آن اجیرشده‌ام بجا مى‌آورم.

اگر نيت كرده اين حج از طرف صاحب الوجه است، براى صاحب همان وجه مى‏شود حالا اسمش هر چه باشد و از قبيل خطا در تطبيق است يعنى صاحب وجه را خطأً تطبيق بر ديگرى كرده؛ مثل‌اینکه نيت مى‏كند اقتداى نماز را به امام حاضر باشد اما خطأً تطبيق بر (عمرو) مى‏كند درحالی‌که پيشنماز (زيد) است، چون نيت امام حاضر است، نماز صحيح است.

باید برای همان فردی که قصد کرده ادامه دهد.

در نيّت، گذراندن از ذهن لازم نيست. اگر انگيزه او از آمدن به مکه و احرام نيابت بوده، عمل را به‌عنوان نيابت انجام مى‌دهد، ولى اگر از اوّل مردّد بوده به چه قصدى حج بجا آورد، مى‌تواند به نيّت اجمالى (يعنى همان نيّت موقع احرام) عمل خود را به اتمام برساند، ولى براى نيابت كفايت نمى‌كند.

نايب بايد در عمل قصد نيابت كند و منوب‌عنه را در نيّت، ولو اجمالاً، تعيين كند و لازم نيست نام او را ببرد، ولى مستحب است.

نيابت «صرورة»، چه مرد باشد و چه زن، جايز است؛ خواه از طرف مرد باشد، يا از طرف زن؛ ولى نيابت زن، مخصوصاً اگر منوب‌عنه مرد باشد، كراهت دارد.

اگر شخص معيّنى را در وصیت‌نامه ذكر نكرده، دختر يا همسر او هم مى‌توانند نيابت كنند.

زن مى‌تواند از طرف مرد و مرد مى‌تواند از طرف زن نيابت كند و هرکدام بايد وظيفه خودشان را در چنين حجی رعايت نمايند. اگر زن است وظايف زنان را بجا آورد و اگر مرد است مطابق وظايف مردان عمل كند؛ ولى بهتر آن است كه زن براى زن و مرد براى مرد نيابت كند.