اگر «نايب» در حج بلدى چند ماه قبل از ايّام حج به شهر «منوب‌عنه» برود و به‌عنوان «نيابت» از حج ازآنجا حركت كند و به وطن خويش يا محل ديگرى رود و در ماه ذی‌الحجه ازآنجا عازم حج شود، همين مقدار براى حج بلدى كافى است و رفتن در ماه ذی‌الحجه ضرورتى ندارد.
جايز است براى انجام حج واجب كسى را از طرف ميّت اجير كنند كه از «ميقات» حج را بجا آورد و پول آن از اصل تركه خارج مى‌شود و آن را «حج ميقاتى» مى‌نامند، ولى اگر ورثه اجازه دهند مى‌توان از طرف او «حج بلدى» انجام داد (كسى را اجير كنند تا از همان شهرى كه ميّت در آن بوده حج بجا آورد) و اين افضل است، ولى تفاوت قيمت حج بلدى و ميقاتى را فقط وارثان كبير بايد بپردازند.
كسى كه براى انجام حج تمتّع وقت ندارد و وظيفه او عدول به حج اِفراد است، نمى‌تواند براى حج تمتّع نايب شود، ولى اگر شخصى در وسعت وقت براى حج تمتّع اجير شود، سپس وقت او براى انجام حج تمتّع تنگ گردد، بايد عدول كند و نيابت او صحيح است.
كسى كه به نيّت خودش براى عمره تمتّع محرم شده (هرچند مستحبی باشد) بايد اعمال خود را به اتمام برساند و نمى‌تواند نايب ديگرى شود، ولى اگر شخص مريض فقط قادر بر انجام طواف و سعى نباشد و بتواند وقوف عرفات و مشعر را درك كند، جايز است ديگرى را براى طواف و سعى و اعمال ديگر نايب قرار دهد، هرچند نايب براى خودش هم اعمال حج و عمره را بجا مى‌آورد.
در فرض مزبور نيابت از طرف پدر صحيح نيست، مگر این‌که با اطّلاع و موافقت او باشد و حج از طرف پدر واقع نمى‌شود و فرقی بين دو صورت فوق نيست.
اگر اميد به بهبودى او نباشد، گرفتن نايب با اجازه ولی او مانعى ندارد.
مى‌تواند نيابت كند، ولى اگر وظيفه او عدول به حج اِفراد شد، احتياط آن است كه منوب‌عنه به آن حج اكتفا نكند، مگر این‌که از عذرهايى باشد كه در حج احیاناً پيش مى‌آيد.
اگر شخصى از سال‌های قبل مستطيع بوده و فعلاً به خاطر كسالتى كه دارد، مسافرت با هواپيما، برايش ميسّر نيست و غير از هواپيما وسيله ديگرى برايش فراهم نمى‌شود، درصورتی‌که اميد بهبودى نداشته باشد بايد نايب بگيرد.
احتياط واجب آن است كه در اولین فرصت اين كار را انجام دهد.
