مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه کسى اوّل وقت مسافر بوده و نماز را نخوانده و بعد به وطن یا جایى که قصد دارد ده روز بماند وارد شود باید نماز را تمام بخواند.

اگر بعد از رسيدن به چهار فرسخ از مسافرت خود منصرف شود، بايد نماز را شكسته بخواند، مگر اين‏كه مردّد درماندن و برگشتن باشد و يا بخواهد همان‌جا ده روز بماند.

درصورتی‌که بعد از سجده متوجه شود نماز صحیح است مگر اینکه در یادگیری مسئله کوتاهی شده باشد و عمداً این کار را انجام داده باشد.

نمازهای گذشته شما قضا ندارد ولی از این به بعد دقت نمایید.

آن نماز را به‌صورت 4 رکعتی قضا می‌کند ولی باقی نمازهایش را باید شکسته بخواند.

هرگاه نتواند كف دست‌ها را بر زمين بگذارد بايد پشت دست‌ها را به زمين بگذارد و اگر آن‌هم ممكن نيست مچ دست‌ها را بر زمين بگذارد و چنانچه آن‌هم ممكن نباشد بنا بر احتياط واجب هر جاى دست تا آرنج ممكن شود روى زمين می‌گذارد و درصورتی‌که نتواند، بازو را بگذارد.

هرگاه بعد از گذشتن وقت نماز نافله شك كند آن را به‌جا آورده يا نه اعتنا نكند و اگر وقت‏ باقى است به‌جا آورد.

هرگاه بعد از گذشتن وقت نماز شك كند كه نماز را خوانده يا نه يا حتّى گمان كند نخوانده است، به شك اعتنا نكند، ولى هرگاه پيش از گذشتن وقت نماز شك كند، بايد نماز را به‌جا آورد، حتّى اگر گمان دارد نماز را خوانده كافى نيست.

اگر سلام نماز را فراموش كند و هنگامى ‏يادش بيايد كه صورت نماز به‌هم‌خورده، سلام لازم نيست و نمازش صحيح است و اگر هنگامى‏ يادش بيايد كه صورت نماز به هم نخورده و كارى كه عمداً و سهواً نماز را باطل مى‏كند (مانند پشت به قبله كردن) انجام نداده است، بايد سلام را بگويد و نمازش صحيح است، امّا اگر کاری كه عمداً و سهواً نماز را باطل مى‏كند انجام داده است باید نماز را اعاده کند.

هرگاه انسان شك كند كثير الشك شده يا نه بنا می‌گذارد بر اين‏كه كثير الشك نشده و به‌عکس اگر كثير الشك بوده تا يقين نكند به حال معمولى برگشته، بايد به شک خود اعتنا نكند.

چون مقصّر نبوده نماز او صحیح است و قضا ندارد، ولى بعدازاین مراقب باشد.

اگر كسى در مكان مخصوصى (مثلاً وقتى در میان جمع نماز می‌خواند) زياد شك می‌کند فقط در همان‌جا اعتنا به شک خود نمی‌کند و در بقیه ی موارد به شک خود اعتنا می‌کند.