در ركعت آخر تمام نمازها بعد از تشهد، واجب است سلام بگويد و سلام داراى سه صيغه است: «السَّلامُ عَلَيْكَ ايُّهَا النَّبِىُّ وَ رَحْمَةُ الله وَ بَرَكاتُهُ، السَّلامُ عَلَيْنا وَ عَلى عِبادِ الله الصَّالِحينَ، السّلامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ الله وَ بَرَكاتُهُ».
احتیاط در ترک این کار است.
نماز اشکال دارد، ولی منظور از آرامش، آرامش عرفی است نه آرامش دقیق علمی.
ظاهرش وجوب فى‌الجمله است و آن در تشهّد نمازها حاصل می‌شود.
می‌توانند اذکار تشهد را آهسته یا بلند بخوانند.
می‌توانند به همان حالت مردان نشسته و فرقی ندارد.
مستحب است در حال تشهد بر ران چپ بنشيند و روى پاى راست را بر كف پاى چپ بگذارد و نيز مستحب است قبل از تشهد بگويد: «الْحَمْدُ لِلَّهِ» يا «بسم‌الله وَ بِاللَّهِ وَ الحَمْدُ لِلَّهِ وَ خَيْرُ الْأسْماءِ لِلَّهِ» و نيز مستحب است در حال تشهد دست‌ها را بر ران بگذارد و انگشت‌ها را به يكديگر بچسباند و به دامان خود نگاه كند و بعد از تمام شدن تشهد اوّل بگويد: «وَ تَقَبَّلْ شَفْاعَتَهُ وَ ارْفَعْ دَرَجَتَهُ» (خداوندا شفاعت پيامبر صلی‌الله عليه و اله را بپذير و درجه او را بالاتر ببر).
لازم نیست سلام خوانده شود و در ضمن تشهد سجده‌ی سهو کفایت از تشهد می‌کند.
صلوات جزء تشهد است و باید گفته شود.
شهادت رابعه نه در اذان و اقامه جایز است و نه در نماز، موجب بطلان نماز می‌گردد.
نظر به اینکه ائمه معصومین (علیهم‌السلام) اجازه اضافه کردن شهادت ثالثه را نداده‌اند، این کار صحیح نیست و وظیفه ما در این‌گونه موارد تبعیت از دستورات معصومین (علیهم‌السلام) است.
ازنظر عرف عرب این‌گونه قرائت‌ها غلط نیست، هرچند رعایت این‌گونه مسائل تجویدی بهتر است.
