در سجده بايد هفت موضع بر زمين قرار گيرد: پيشانى، كف دست‌ها، سر دوزانو، سر دو انگشت بزرگ‌پا و هرگاه يكى از اين اعضا را عمداً بر زمين نگذارد سجده‌اش باطل است و اگر سهواً پيشانى را به زمين نگذارد باز سجده باطل است، امّا اگر پيشانى به زمين باشد و بعضى ديگر از اعضا را سهواً به زمين نگذارد سجده صحيح است.
بنا بر احتياط واجب جاى پيشانى نمازگزار بايد از جاى زانوهايش بيش از چهار انگشت بسته، بالاتر و پایین‌تر نباشد، همچنين جاى پيشانى نسبت به‌جاى انگشتان پاى او، خواه زمين سراشيبى باشد يا نباشد.
براى سجده واجب قرآن كافى است به سجده رود و ذكر گفتن واجب نیست، امّا بهتر است ذكر بگويد و بهتر است اين ذكر را انتخاب كند: «لا اله إلَّااللَّهُ حَقّاً حَقّاً لا اله إلَّااللَّهُ ايماناً وَ تَصْديقاً لا اله إلَّااللَّهُ عُبُودِيَّةً وَرِقّاً سَجَدْتُ لَكَ يا رَبِّ تَعَبُّداً وَرِقّاً لا مُسْتَنْكِفاً وَ لا مُسْتَكْبِراً بَلْ انَا عَبْدٌ ذَليلٌ ضَعيفٌ خائِفٌ مُسْتَجيرٌ».
احتیاطاً نماز را اعاده کند ولی اگر می‌داند بی‌اختیار بوده اشکال ندارد.
اولویت سجده‌گاه است.
نماز صحیح است اما بنابر احتیاط واجب باید سجده سهو انجام دهید.
نماز صحیح است اما بنا بر احتیاط واجب باید سجده سهو انجام دهید.
در مواقعی که بیم خطر هنگام ایستادن برای نماز می‌رود و یا بیم خطر در استعمال آب است باید نشسته بخواند و تیمم کند.
در فرض سؤال، سجده واجب است ولی اگر زیاد تکرار کنند که موجب عسر و حرج گردد واجب نیست.
ممكن است كسى در دو محل زندگى كند، مثلاً شش ماه در شهرى و شش ماه ديگر در شهر ديگر، هردو وطن او محسوب می‌شود و حتّى ممكن است انسان داراى سه وطن باشد، مشروط به اينکه در هرکدام چهار ماه از سال (هرچند به‌صورت پراکنده) بماند.
نماز را بايد به‌قصد قربت يعنى براى اطاعت فرمان خدا انجام داد و لازم نيست نيّت را به زبان آورد و يا در اوّل نماز از قلب بگذراند، همين اندازه كه اگر سؤال كنند چه مىكنى، بتواند جواب دهد كه براى خدا نماز مىخوانم كافى است.
