اگر افق روستا جلوتر از شهر بوده مانعی ندارد و در غیر این صورت نیز با توجه به اختلاف اندکی که وجود دارد و قطعاً قسمتی از نماز خوانده‌شده در وقت قرارگرفته است نمازهای گذشته صحیح است ولی بعدازاین مراعات نمایند.
اگر از چند ماه رمضان روزه قضا بر ذمّه دارد قضاى هرکدام را اوّل بگيرد مانعى ندارد، ولى اگر وقت براى قضاى رمضان آخر تنگ‌شده باشد بايد بنا بر احتياط واجب اوّل قضاى رمضان آخر را بگيرد.
در موقع تخلّى بايد روبه‌قبله يا پشت به قبله نباشد و برگرداندن عورت به‌تنهایی كافى نيست، امّا اگر بدن روبه‌قبله يا پشت به قبله نباشد، احتياط واجب آن است كه عورت را روبه‌قبله يا پشت به قبله نكند.
هرگاه رعايت اتّصال صفوف جماعت مستلزم سجده بر فرش باشد و اصرار نسبت به سجده بر سنگفرش مسجد مستلزم عدم رعايت اتّصال باشد، بايد اتّصال را مراعات كند؛ هرچند بر فرش سجده نمايد.
شما تا می توانید خودتان را حفظ کنید ان شاء الله خداوند کمک خواهد کرد.
از هر چهار شب واجب است یک‌شب را نزد هر یک از آن‌ها باشد و دو شب دیگر را مختار است، هرچند بهتر آن است که رعایت مساوات در همخوابی بین دو زوجه را بنماید.
هرگاه با كمى تأخیر به نماز جماعت برسد، به‌گونه‌ای كه مسلمين نماز خود را بسته و با صفوف جلو اتّصال معتبر نزد شيعه را ندارند و امكان عبور از صفوف و رفتن به‌جايى كه اتّصال برقرار است نيز نمى‌باشد، يا مأمورین اجازه چنين كارى را نمى‌دهند، در همان‌جا كه ممكن است اقتدا نموده و همين نماز كفايت مى‌كند و نيازى به اعاده نيست.
مطابق آنچه نوشته‌اید غالب نمازهای او درست بوده زیرا هرگاه ترتیب یک روز را برهم زده است فردا که پشت سر آن واقع‌شده ترتیب درست می‌شود و تنها باید احتیاطاً نماز چند روز را قضا کند.
از احساسات پاك جنابعالى خوشوقت شديم و متشكريم، اشكال كار در اين است كه عربستان سعودى تحت تأثير وهابیان تندرو قرار دارد و اجازه اين كار را به‌هیچ‌وجه نمى‌دهند، شايد تنها بتوان از آن‌ها خواست تا نظافت آن محل بسيار مقدّس را رعايت كنند.
رعايت اتّصال صفوف در نماز جماعت با اهل سنّت در مواردى كه امكان دارد لازم است، بنابراين هرگاه عدّه‌اى از آن‌ها بافاصله بايستند، به سراغ گروهى برويد كه با امام اتّصال دارند.
باوجود خواهرزاده به عموزاده‌ها ارثى نمی‌رسد و اگر وارث دیگرى نیست، باید تمام مال را به همان خواهرزاده داد.
در این‌گونه مسائل بايد به تلفّظ اهل لسان توجّه كرد؛ و ازآنجاکه اهل لسان فتحه را به صورتی كه گروه دوّم معتقدند نمى‌گويند، احتياط آن است كه از آن پرهيز شود؛ و آنچه از اهل لسان بارها شنيده‌ايم اين است كه فتحه را كمى مايل به كسره ادا مى‌كنند و همين صحيح است.
