مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در صورتی که ضرری به زمین و زراعت و محصولات نزنند مانعی ندارد.‌

صاحب درخت شخص اول است و احتیاط آن است که حق الزحمه شخص دوم طبق عرف و عادت پرداخت شود.

اگر کوچه بن بست باشد چنین حقی دارند و الا اگر شارع عام باشد همه افراد می توانند از آن عبور کنند.‌

از کسانی که در آن باغچه حق دارند باید اجازه گرفت.‌

با توجه به اینکه جوی آب متعلق به کسانی است که از آن آب می برده اند جلب رضایت آنها لازم است.‌

فرد اول واقف است و دومی در واقع بدهی فرد اول را پرداخت می کند و فرد دوم متولی است لذا فرد اول نمی تواند  در کار او دخالت کند و فروشنده رابطه ای با این وقف ندارد.‌

لازم است از آن زمین برای ادای دین استفاده کند و از وقف کردن آن خودداری نماید.‌

ظاهر این است که زمین وقف شده است و ورثه نمی توانند ادعای مالکیت زمین را بنمایند ولی اگر فعلا به هیچ وجه قابل استفاده برای موردی که وقف شده نباشد می توانند آن را در کارهای خیر دیگر استفاده کنند. ‌

وقف صحیح است اما اگر در عرف محل برای چنین کشاورزی حقی قائل هستند صاحب زمین باید آن حق را پرداخت کند. ‌

در صورتی که گفته باشد هر ساله مبلغ مزبور صرف شود به همین نسبت موقوفه خواهد بود و اگر مطلق گذاشته یک بار کافی است و در صورتی که خودشان کشت نکنند باید سهم وقف را اجاره داده و درآمد آن را صرف وقف کنند.‌

آنچه را حیازت کرده واحیاء نکرده وقف آن صحیح نیست ولی حق حیازت به ورثه منتقل می شود.‌

اگر مال الاجاره زمین را به موقوف علیهم پرداخت کنند نماز در آنجا صحیح است، زمین مذکور حکم مسجد را ندارد و بعد از پرداخت اجاره تنها به عنوان نمازخانه قابل استفاده است ودر صورت عدم توانایی بر پرداخت اجاره چنانچه موقوف علیهم قبول کنند از باب عمل خیر در آنجا نماز خوانده شود مانعی ندارد اما اگر راضی نشوند باید آن ملک را تخلیه نمایند.‌