مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در ماه مبارك رمضان‌ همين اندازه كه نيّت كند فردا را روزه می‌گیرم كافى است، بلكه اگر نداند ماه رمضان است يا بداند و فراموش كند و روزه ديگرى را قصد كند روزه ماه رمضان حساب می‌شود، ولى اگر عمداً در ماه مبارك رمضان نيّت روزه غير ماه رمضان را كند (درحالی‌که می‌داند در ماه رمضان روزه غير ماه رمضان صحيح نيست) روزه او باطل است، يعنى نه از رمضان حساب می‌شود و نه از غير آن.

لازم نيست در موقع نيّت، معيّن كند كه روز اوّل ماه است يا دوم يا غير آن، حتّى اگر روزى را تعيين كند مثلاً بگويد به نيّت روز دوم ماه روزه می‌گیرم بعد معلوم شود سوم بوده، روزه او صحيح‏ است.

اگر پيش از اذان صبح نيّت روزه كند و بعد بی‌هوش يا مست شود و در بين روز به هوش آيد درحالی‌که کاری که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد، احتياط واجب آن است روزه آن روز را تمام كند و قضاى آن را هم به‌جا آورد.

اگر نداند يا فراموش كند ماه رمضان است و روزه نگيرد و بعدازظهر ملتفت شود يا قبل از ظهر درحالی‌که افطار كرده باشد، بايد به احترام ماه رمضان‏ تا مغرب كارهايى كه روزه را باطل می‌کند ترك نمايد و بعد از ماه رمضان آن روز را قضا كند.

اگر كودكى پيش از اذان صبح بالغ شود بايد روزه بگيرد و اگر بعد از اذان بالغ شود و كارى كه روزه را باطل كند انجام نداده باشد احتياط واجب آن است كه روزه را بگيرد و بعد هم قضا كند.

وقت نيّت براى روزه مستحبی در تمام مدت روز ادامه دارد حتّى اگر مختصرى به مغرب باقی‌مانده باشد و تا آن موقع چنانچه كارهايى كه روزه را باطل می‌کند انجام نداده است می‌تواند نيّت روزه مستحبی كند و روزه او صحيح است.

اگر غير از روزه ماه مبارك روزه ديگرى بر انسان واجب باشد، مثلاً نذر كرده كه روز معيّنى را روزه بگيرد، چنانچه عمداً تا اذان صبح نيّت نكند روزه‌اش باطل است، ولى اگر يادش برود و پيش از ظهر يادش بيايد مى‏تواند نيّت كند مشروط بر اینکه کاری که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد.

هرگاه روزه واجب غير معيّن بر ذمّه دارد (مانند روزه قضاى ماه رمضان يا روزه كفّاره) وقت نيّت آن تا ظهر باقى است، يعنى چنانچه چيزى كه روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد و قبل از ظهر نيّت‏ كند روزه او صحيح است.

هرگاه كافرى در ماه رمضان پيش از ظهر مسلمان شود چنانچه تا آن‌وقت كارى كه روزه را باطل می‌کند انجام نداده، بنا بر احتياط واجب روزه بگيرد و قضا هم ندارد.

اگر مريض پيش از ظهر خوب شود و كارى كه روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد بايد نيّت روزه كند و بنا بر احتیاط واجب قضا هم نمايد، ولى اگر بعدازظهر خوب شود روزه آن روز واجب نيست فقط بايد قضاى آن را به‌جا آورد.

یوم‌الشک يعنى روزى كه انسان شك دارد آخر ماه شعبان است يا اوّل ماه رمضان، روزه آن واجب نيست و اگر بخواهد روزه بگيرد بايد نيّت ماه شعبان‏ كند، يا اگر روزه قضا به ذمه دارد نيّت قضا كند و چنانچه بعداً معلوم شود ماه رمضان بوده از رمضان حساب مى‏شود، ولى اگر در اثناء روز بفهمد بايد فوراً نيّت خود را به روزه ماه رمضان برگرداند.

هرگاه در ماه رمضان يا هرروزه واجب معيّن ديگر، از نيّت روزه برگردد، يا مردّد شود كه روزه بگيرد يا نه‌روزه‌اش باطل می‌شود، ولی کفاره ندارد.