مهریه زوجه مانند بقیه اموال است، به پدر و مادر و شوهر و فرزندان او می‌رسد و دیگران سهمی ندارند و آن‌ها که سهم دارند می‌توانند مطالبه کنند، البته نیمی از مهریه (درصورتی‌که زوجه فرزندی نداشته باشد) به‌عنوان ارث به شوهر می‌رسد.
در فرض سؤال مهریّه به حال خود باقی است و باید پرداخت شود.
درصورتی‌که زوج و زوجه باهم در خلوت زندگی کرده باشند ادعای زوجه بر دخول پذیرفته می‌شود و در این صورت مهریه مطابق آنچه در عقدنامه آمده باید پرداخت شود مگر اینکه ثابت شود تدلیسی از سوی زوجه و بستگانش انجام‌گرفته است به این معنی که گفته باشند زوجه از هر نظر سالم است.
درصورتی‌که قصد نداشتن خود را به زوجه اطلاع داده باشد مهریه مزبور اعتباری ندارد.
چنین مهریه‌ای باطل است و باید مهرالمثل به او بپردازید یعنی مهریه‌ای همانند افراد شبیه به او.
در این‌گونه موارد اگر واقعاً ثابت شود که زن قول قطعی به شوهر داده و به آن عمل نکند (قصد فریب مرد را داشته است) نوعی تدلیس است و تبدیل به مهرالمثل می‌شود.
مهریّه زن بر عهده شوهر است، نه پدر مگر اینکه پدرشوهر آن را تضمین کرده باشد، یا مزد کارهاى فرزندش را نداده باشد و آن مزد به‌اندازه مهریه یا بیشتر از آن است.
اگر قبلاً به‌عنوان مهریه پذیرفته‌شده، ملک عروس است و نمی¬توان آن را جزء سهم‌الارث قرارداد؛ مگر این¬¬که در همان زمان شرط کند که معادل آن از ارث پسر کسر شود و پسر نیز پذیرفته باشد.
درصورتی‌که زن و مرد به هم اعتماد نداشته باشند بايد مهريّه را نزد شخص امينى بگذارند و زن تمكين كند بعد مهريّه را به او بدهند.
در صورت رضايت زوجه همان مهرالمسمّى كفايت می‌کند و در صورت عدم رضايت بايد مهرالمثل على فرض دخول را بدهد.
به هر مقداری که توافق کنند. البته اگر هنگام عقد، مقدار مهریه را ذکر نکرده باشند عقد باطل است.
الف: دروغ جایز نیست، مگر اینکه ضرورت مهمی وجود داشته باشد.ب: معیار آن است که در صیغه عقد به نیت جدی خوانده می‌شود و اگر نسبت به آنچه در هنگام عقد می‌خوانند جدی نباشند تبدیل به مهرالمثل خواهد شد و اگر قبل از عقد مهریه تعیین‌شده، همان ملاک است هرچند قانون چیز دیگری مطالبه نماید.ج: معیار قصد طرفین است.
