مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

احتیاط واجب آن است که از حق حبس استفاده نکند.

با توجّه به این‌که مهریّه مربوط به سابق است حقّ گرفتن آن را دارد; ولى هر دو نفر ازنظر قضایى قابل‌تعقیب هستند و ازنظر اسلام مجازاتشان شدید است.

در صورت شرط بکارت یا هر شرط کمال و عدم نقص ـ خواه به‌صورت ذکر در عقد باشد یا قبل از آن ـ چنانچه خلاف آن ثابت شود حقّ فسخ دارد و هرگاه دخول حاصل نشده باشد، مهر به‌کلى ساقط است و اگر حاصل‌شده باشد، مهرالمثل پرداخته می‌شود و سپس از کسى که تدلیس کرده می‌گیرد.

سفیه در هر حال باید قیم داشته باشد و اگر قیم در حفظ اموالش کوتاهی کند، ضامن است.‌

زنى كه مهريّه‌اش به‌اندازه هزينه حج است، اگر شوهرقدرت پرداخت آن را نداشته باشد، زن حقّ مطالبه ندارد و مستطيع محسوب نمى‌شود؛ و اگر زوج قادر بر پرداخت باشد و مطالبه آن براى زن مفسده‌اى ندارد، درصورتی‌که شوهر نفقه و مخارج زن را بپردازد، لازم است مهريّه‌اش را مطالبه نموده و به حج برود؛ امّا اگر مطالبه مهريّه مشكلى در زندگى زن ايجاد مى‌كند و ممكن است به اختلاف يا مانند آن منتهى شود، مستطيع نمى‌باشد.

مهریه مانند سایر بدهی‌هاست که اگر بدهکار نتواند یکجا بپردازد باید به اقساط بپردازد و اگر مهریه به‌صورت اقساط تبدیل شود، حق حبس با گرفتن قسط اول برطرف می‌شود زیرا در آن موقع زوجه مسئول پرداخت اقساط دیگر که موعد آن نرسیده نیست.

اگر قیمت آن مشخص نشده باشد مبهم و باطل است و در عقد دائم تبدیل به مهر المثل می شود.‌

با توجه به اینکه آن زن می دانسته این کار جایز نیست،  مهریه ای به او تعلق نمی گیرد.‌

به هر مقداری که توافق کنند. البته اگر هنگام عقد، مقدار مهریه را ذکر نکرده باشند عقد باطل است.

اگر در کنار چیز دیگری که مشخص و معین است ذکر شده، اشکالی ندارد و عقد صحیح است اما در صورتی که به صورت کلی و مبهم بیان شده است موجب ابطال مهر المسمی و تبدیل آن به مهر المثل است مشروط بر این که مهر المثل کمتر از مهر المسمی نباشد‌

به زوج بر می گردد.

بذل زوجه نوعى هبه معوّضه است ولى احكامى مخصوص به خود دارد.