مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه شوهر از قسم خوردن زن مانع شود قسم او صحیح نیست،حتی اگر زن بدون اجازه شوهر قسم یاد کندقسم او صحیح نمى باشد.

هرگاه نذر كند به فقير معيّنى صدقه دهد نمى تواند آن را به ديگرى دهد و اگر آن فقير بميرد بنابر احتياط به ورثه او بدهد.

1- كارى را كه براى انجام آن قسم مى خورد بايد حرام و مكروه نباشد و كارى را كه قسم بر ترك آن مى خوردواجب و مستحب نباشد و اگر براى انجام كار مباحى قسم مى خورد بايد ترك آن در نظر مردم بهتر از انجامش نباشد، همچنين اگر قسم براى ترك كار مباحى مى خورد بايد انجام آن در نظر مردم بهتر از تركش نباشد.2-عمل كردن به قسم براى او ممكن باشد.

مانعی ندارد اما اگر عین پول را نذر کرده باشد و عمدا استفاده کند کفاره دارد.

کسانى که براى اثبات مطلبى قسم مى خورند اگر حرف آنها راست باشد قسم خوردن مکروه است و اگر دروغ باشد حرام و از گناهان کبیره است.

برای هر کدام باید کفاره بدهید ولی اگر گرفتار عسر و حرج شوید به آن مقدار که دچار عسر و حرج نمی شوید کفاره بدهید.

با توجّه به اين که قبح ذاتي دروغ به صورت مقتضي است نه به صورت علّت تامّه، يعني شرايط و موانع مي تواند در آن تأثير گذارد، جواز قسم دروغ مبتني بر مسأله اهم و مهم خواهد بود. يعني در جايي که اگر را بگويد، هدف مهم تر شرعي به خطر مي افتد، مجاز خواهد بود. در غیر این صورت نه.

در صورتی که زیاد تأخیر نیاندازد اشکالی ندارد.

در فرض سوال؛ لازم الوفاء نیست.

کسی که می داند شکستن نذر جایز نیست ولی جاهل نسبت به کفاره آن است باید کفاره بدهد خواه جاهل مقصر باشد یا مقصر.

عمل كردن به اين قسم لازم نيست و شكستن آن كفّاره ندارد.

یکی از شرایط شخصی که قسم می خورد، بلوغ می باشد بنابر این صغیر نمی تواند قسم یاد نماید، البته ولی و قیم او برای دفاع از او می توانند قسم یاد نمایند.