مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

مكروهات احرام چند چيز است:1. احرام در احرامى مشكى و احتياط ترك آن است و بهتر احرام در جامه سفيد است.2. خوابيدن محرم در رختخواب و بالش زردرنگ.3. احرام بستن در جامه چركين و اگر لباس احرام كثيف شود بهتر است مكلّف مادام كه در حال احرام است آن را نشويد؛ ولى مى‌تواند تبديل كند.4. احرام بستن در جامه راه‌راه.5. استعمال حنا پيش از احرام، درصورتی‌که اثر آن تا حال احرام باقى بماند و فرقى ميان حنا و رنگ‌های امروزى نيست.6. بهتر است محرم كيسه و مانند آن بر بدن نكشد.7. لبّيك گفتن در جواب كسى كه او را صدا مى‌كند، بلكه احتياط ترك آن است.

عمالی انجام‌شده در آن چند سالی که شک در مرجعی که از او تقلید کرده داشته اشکالی ندارد.

اگر می‌تواند به میقات بازگردد، هرچند بعد از رفتن به مکه باشد، باید چنین کند، ولى چون وارد شدن به مکه بدون احرام جایز نیست، از أدنى الحلّ به نیّت عمره مفرده محرم می‌گردد و پس از اعمال عمره مفرده، به یکى از مواقیت معروف می‌رود و براى «عمره تمتّع» به‌طور صحیح محرم می‌شود.

در صورتی که مشقت شدید دارد مانعی ندارد.

فقط در صورتی که عین را نذر کرده و حاجت گرفته است باید ادا نمایند.

آن را بفروشید و باید یک گوسفند نر بخرید.

گوسفندى را كه نذر كرده‏اند پشم آن و مقدارى كه چاق مى‏شود جزء نذر است و اگر پيش از آن كه گوسفند به مصرف نذر برسد بچه ‏اى بياورد، يا شير دهد، احتياط واجب آن است آن را هم به مصرف نذر برساند.

كسى كه نذر كرده زيارت برود ولى غسل زيارت و نماز آن را نذر نكرده، لازم نيست آنها را به جا آورد.

كسى كه نذر كرده عملى را مستمرّاً ترك كند و زمانى براى آن معيّن ننموده، چنانچه از روى اختيار آن را به جا آورد براى دفعه اوّل بايد كفّاره بدهد و اگر نذر او چنان بوده كه هر دفعه از آن عمل، مستقلًّا تحت نذر قرار داشته احتياط واجب آن است كه براى هر دفعه، كفّاره‏اى بدهد، امّا اگر چنين قصدى نداشته، يا شك كند قصدش چگونه بوده يك كفّاره بيشتر واجب نيست.

اگر نذر كند تا وقت معيّنى عملى را ترك نمايد بعد از گذشتن آن وقت مى‏تواند آن كار را به جا آورد و اگر پيش از گذشتن وقت از روى فراموشى يا اجبار انجام دهد چيزى بر او نيست، ولى لازم است تا آخر وقت نذر، آن عمل را به جا نياورد و اگر بدون عذر آن را به جا آورد بايد كفّاره بدهد.

هرگاه نذر كند به زيارت يكى از امامان مثلًا به زيارت حضرت امام حسين عليه السلام مشرّف شود، اگر به زيارت امام ديگرى برود كافى نيست و هرگاه به واسطه عذرى نتواند آن امام را زيارت كند چيزى بر او نيست

هرگاه نذر كند روز معيّنى را روزه بگيرد، احتياط واجب آن است كه آن روز سفر نكند تا بتواند روزه خود را به جا آورد و چنانچه در آن روز سفر غیر ضروری كند احتیاط واجب آن است که روزه را در سفر بگیرد و بعدا نیز قضا کند و کفّاره هم بدهد.