هنگامى كه زن از حيض پاك شود بايد براى انجام عبادات خود غسل كند و اگر دسترسى به آب ندارد تيمّم نمايد، دستور غسل حيض مثل غسل جنابت است و از وضو نيز كفايت مى كند، ولى احتياط مستحب آن است كه وضو هم بگيرد (خواه پيش از غسل باشد يا بعد از غسل).
تنها در صورتى غسل مسّ میّت واجب مى شود که تماس در بیرون از رحم انجام گیرد و نیز جنین چهار ماه بوده باشد.
چنانچه زن، عادت معين دارد (مثلا هفت روز) و روز هشتم نيز خون ديده است، بنا را بر حیض می گذارد. اگر خون در روز دهم قطع شد همه ی ده روز، حيض است و روزه تمام اين ده روز را بايد قضا کند و اگر خون تا روز يازدهم نيز ادامه داشت باید به حکم استحاضه عمل کند. بنابراین برای روزه، قبل از اذان صبح روز یازدهم غسل می کند و روزه می گیرد.
هنگام شستن دست و صورت باید آب را به پوست برسانند و در اعضای مسح نیز نباید مانعی وجود داشته باشد، اگر موانعى وجود دارد بايد برطرف كنند، حتّى اگر احتمال مانع می دهد بايد وارسى نمايند.
در فرض سؤال چنانچه به اندازه ی ختنه گاه داخل شود غسل بر مرد و زن واجب می شود.
هرگاه در موقع غسل خون قطع نشود، ضررى براى غسل ندارد؛ خواه غسل ترتيبى باشد يا ارتماسى.
در فرض سؤال مرتکب گناهی نشده اید ولی باید غسل جنابت کند.
با توجه به آنچه نوشته‌شده است باید برگردد و آن جزء و قسمت را بشوید.
اگر در اثناء غسل، حَدَث اصغر از شخص سر بزند (مثلاً بول كند) ضررى به غسل او نمی‌زند؛ ولى براى نماز و مانند آن بايد وضو بگيرد.
خونى را كه دختر پيش از تمام شدن نه سال مشاهده می کند، حكم حيض ندارد و اگر مربوط به زخم و جراحتى نباشد، استحاضه است.
دخترى كه نمى داند نه سالش تمام شده يا نه، اگر خونى ببيند كه نشانه هاى حيض را نداشته باشد، حيض نيست و اگر نشانه ها را داشته باشد و اطمينان حاصل كند كه حيض است، دليل بر اين است كه نه سالش تمام و بالغ شده است.
