در فرض مسئله، رجوع صحیح نبوده، احکام زوجیّت بار نمی شود و از همدیگر ارث می برند.
1- کادوهایى که زنانه است به زن تعلّق دارد، و آنها که مردانه است به مرد و اگر به درد هر دو مى خورد چنانچه از خانواده و یاران مرد آورده اند به مرد تعلّق دارد و اگر از خانواده و یاران زن آورده اند به زن تعلّق دارد. 2- در صورتى که کادوها موجود باشد مرد مى تواند باز پس بگیرد، (به شرط این که با مرد خویشاوند نباشد) ولى این کار مکروه و ناپسند است.
این مقدار کافی برای اثبات عسر و حرج نیست مگر اینکه مطابق نامه ها عمل گردد و عسر و حرج از اعمال پیدا شود.
تحقیق و تفحّص اوّل براى هر دو زوجه کافى است؛ مگر این که در این اثناء، آثارى بر وجود او آشکار شده باشد.
در صورتي که مرد به زن يا در حضور شهود اعلام کند که من رجوع به همسر خود کرده ام زوجيت باز مي گردد.
نوه ها با شیرخوار محرم مى باشند.
اگر مردى زنى را فریب دهد که از شوهرش طلاق بگیرد و همسر او شود طلاق و عقد آن زن صحیح است، ولى هر دو معصیت بزرگى انجام داده اند.
اگر طلاق رجعی بوده و عقد را خودشان نخوانده اند و به دیگری وکالت داده اند به یکدیگر حرام ابدی نمی شوند و پس از اتمام عده وفات می توانند عقد کنند. اما اگر عقد را خودشان خوانده اند و دخول هم حاصل شده است به هم حرام ابدی هستند.
در صورتی که در عده توبه کند صیغه مجدد نمی خواهد ولی بعد از عده باشد عقد جدید می خواهد.
در صورتى كه پدر زوجه بگويد:من از طرف زوجه مهر را بخشيدم، تو طلاق خلعى بده و زوجه موافق نباشد هيچ اثرى ندارد و طلاق باطل است. ودر صورتى كه بگويد تو طلاق بده، من مهريّه زوجه را خودم مىپردازم، در اين صورت طلاق صحيح است، و رجعى است. ولى در صورتى كه زوج رجوع كند پدر زن حق دارد مهريّه را بازپس بگيرد.
زوجه حق دارد در زمان عدّه به تمام يا بخشى از مال البذل رجوع كند و باز پس بگيرد و در اين صورت طلاق رجعى مىشود و شوهر هم مىتواند به عقد زوجيّت رجوع كند.
زن نمی تواند به مابذل رجوع نماید چون نوعی معاوضه تلقی کرده اند و راهی برای فسخ معاوضه نمانده است.
