مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

صيغه طلاق ايقاع است؛ هر چند صيغه بذل عقد محسوب مىشود.

احتیاط واجب آن است که در فرض مسأله، بعد از عدّه مجدّدآ صیغه عقد بخوانند و حرام ابدى نیست.

در فرض مسئله، رجوع صحیح نبوده، احکام زوجیّت بار نمی شود و از همدیگر ارث می برند.

نمى تواند با مرد دیگرى ازدواج کند، مگر این که یقین به فوت او پیدا کند یا مراجعه به حاکم شرع کرده تا او دستور تحقیق درباره شخص مورد نظر را صادر نماید و پس از طىّ مراحل شرعى او را طلاق دهد.

حیض اوّل عقد موقت او محاسبه می شود.

با توجه به این که محدوده وکالت شامل این مورد نمی شود، بخشیدن جزئی مهریه کفایت نمی کند و معمولا در طلاق خلع تمام مهریه را می بخشند.

وکالت به قوّت خود باقى است و اگر مرد از شرایط تخلّف کند پدر زوجه مى تواند طلاق دهد.

طلاق مزبور در هر حال محکوم به صحّت است زیرا به اعتراف خود او ظاهر حال شهود، عدالت بوده و ما مأمور به باطن نیستیم، بنابر این طلاق اشکالى ندارد مگر این که با دلیل شرعى ادّعاى خود را ثابت کند.

الف و ب : چنانچه در عدّه، زن به مال الخلع رجوع نمايد و تمام يا بخشى از آن را تحويل بگيرد و شوهر نيز به زوجيت رجوع كند نيازى به عقد مجدّد نيست و دوباره زن و شوهر مىشوند و تمام احكام زوجيت جارى مىگردد.

1- کادوهایى که زنانه است به زن تعلّق دارد، و آنها که مردانه است به مرد و اگر به درد هر دو مى خورد چنانچه از خانواده و یاران مرد آورده اند به مرد تعلّق دارد و اگر از خانواده و یاران زن آورده اند به زن تعلّق دارد.‌ 2- در صورتى که کادوها موجود باشد مرد مى تواند باز پس بگیرد، (به شرط این که با مرد خویشاوند نباشد) ولى این کار مکروه و ناپسند است.‌

این امر عنن محسوب نمی شود ولی اگر منجر به عسر و حرج شدید زوجه شود حاکم شرع می تواند او را طلاق دهد ( ضمنا این گونه بیماری ها معمولا درمان دارد).

در طلاق رجعی در صورتی که مرد در زمان عده بگوید من به ازدواج رجوع کردم یا تعبیری مانند آن، زن و شوهر هستند.