عدمکفایت اشاره از اجازه لفظی
در عقد نكاح همینقدر که زوج اجازه در اجرای عقد را به وكيل بدهد (ولو اجازه با اشاره سر باشد) آیا عقد صحيح است؟
درصورتیکه میتواند بر زبان جاری کند نمیتواند با اشاره بگوید.
درصورتیکه میتواند بر زبان جاری کند نمیتواند با اشاره بگوید.
در فرض سؤال باید دوباره ایجاب و قبول را بخواند.
صیغه عقد تفاوتی ندارد ولی شرایط مثلاً اجازه پدر و امثال آن باید رعایت شود.
درصورتیکه صیغه، جدی باشد همسر یکدیگر خواهند شد.
وکیل باید طبق فتوای مرجع خودش عمل کند.
چنانچه شرایط مثل اجازه پدر و مانند آن رعایت شود و با اهلبیت علیهمالسلام دشمن نباشد، مانعی ندارد.
چنانچه عقد را بهصورت فضولی خوانده و آنها رضایت به عقد دائم بدهند، عقد دائم صحیح است و الا عقد باطل بوده و باید از نو صیغه عقد بخوانند.
چنانچه وکالت محدودیت زمانی نداشته وکالت جدید لازم نیست.
در فرض سؤال عقد صحیح است، البته سعی نمایند عقد را بهصورت صحیح و طبق ادبیات عرب بخوانند.
در چنین مواردى احتیاط آن است که مطابق فتواى مرجعى که تعدّد را شرط میداند عمل کنند.
همین مقدار که زن به مرد براى خواندن عقد وکالت دهد و مرد بگوید: «این زن را براى همیشه، یا براى فلان مدّت، به فلان مبلغ مهریّه به عقد خود درآوردم» و بعد بگوید: «از سوى خودم قبول کردم»، کافى است.