لازم نيست وكيل (نائب) نام كسى را كه براى او قربانى مى‌كند بر زبان جارى سازد (هرچند نام بردن بهتر است)؛ حتّى اگر از روى اشتباه نام شخص ديگرى را ببرد ضرر ندارد و براى موكّل اصلى، كه پول داده، واقع مى‌شود.
اگر احتمال نمى‌داد كه حيوان چاق است، يا احتمال مى‌داد، ولى از روى بی‌مبالاتی آن را ذبح كرد، اگر قصد اطاعت امر الهى داشته كافى است.
رسم غلط کشتن گوسفند جلوی دسته های عزاداری علاوه بر آلوده کردن محیط در مواردی باعث نجس شدن مساجد و حسینیه ها نیز می شود لذا مقید کردن نذر قربانی به کشتن آن در جلوی دسته عزاداری مشروع نیست. ولی اصل نذر صحیح است و باید قربانی را در محلی دیگر انجام دهند.
اگر نايب براثر اشتباه، يا جهل به مسائل شرعى، برخلاف دستور شرع عمل كرد، اگر مقصّر باشد ضامن است و درهرصورت بايد دوباره قربانى انجام گيرد.
در قربانی مستحب اشکالی ندارد، همچنين چند نفر می‌توانند باهم شريک شوند و يک حيوان قرباني کنند.
جایز نیست ولی اگر به فقیر دهند او می‌تواند بفروشد و اگر کسی از فقیر بخرد حکم گوشت قربانی را ندارد.
احتياط آن است كه تا افراد نيازمند در منى پيدا شوند، گوشت قربانى را از منى خارج نكنند.
در صورت توانایی باید برای هرکدام جداگانه قربانی شود اما اگر توانایی ندارند اشکالی ندارد ولی قربانی مستحب محسوب می‌شود.
حداقل قربانى يك گوسفند است و هر چه بيشتر ذبح كند بهتر است. در روايتى آمده است كه: «رسول خدا 9 در يك سفر حج صد شتر همراه آوردند. شصت‌وشش شتر را براى خود و بقيّه را براى حضرت على 7 قربانى كردند».
احتياط واجب آن است كه يك قربانى فقط براى يك نفر باشد؛ حتّى در حال ضرورت و اگر چند نفر فقط قادر بر يك قربانى باشند احتياط آن است كه هم قربانى كنند و هم روزه‌اى را كه بدل قربانى است بجا آورند، ولى در قربانی‌های مستحب، كه روز عيد قربان انجام مى‌شود، مانعى ندارد عدّه كم يا زيادى يك قربانى كنند.
اگر منظور از قربانی کشتن گوسفند به‌عنوان رفع بلا و تقسیم گوشت آن در میان نیازمندان و مؤمنان برای رفع مشکلات و قضای حاجات باشد مستحب است.
قربانى را مى‌توان شخصاً ذبح نمود، يا به ديگرى نيابت داد و درهرصورت نيّت را خود حاجى مى‌كند و لازم نيست نايب دقیقاً شناخته‌شده باشد؛ بلكه شناخت اجمالى او كافى است و نيز لازم نيست ذبح كننده شيعه اثناعشرى باشد، بلكه تمام كسانى كه ذبيحه آن‌ها پاك و حلال است مى‌توانند ذبح كنند؛ هرچند شيعه بودن بهتر است.
