مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

درصورتی‌که میت را دفن نکرده‌اند غسل‌ها را به‌صورت صحیح اعاده نمایند.‌

در صورتی که احتمال عقلایی باشد که از عهده بر نمی آید نمی توان او را به حج نیابی فرستاد (البته اگر حج مستحبی بوده می توانند صبر کنند تا توانایی پیدا کند)‌

چنین کسى نماز ندارد تا جسدش پیدا شود، ضمناً قابل‌ذکر است که در کلمات فقها موضوعی به‌عنوان نماز غرقى داریم و آن نماز یومیّه کسانى است که در حال غرق شدن هستند و بیش از تکبیرات و اشاراتى نمی‌توانند کارى انجام دهند.

مانعی ندارد؛ و در بعضی روایات آمده که شهادت چهل مؤمن درباره پاکی کسی برای او مؤثر است و امضا کردن چهل نفر بر روی کفن نیز از همین‌جا گرفته‌شده است.

براى غسل و كفن و نماز و دفن میّت بايد از ولی او اجازه بگيرند، شوهر نسبت به زن خود از همه اَوْلىاست، سپس كسانى كه از میّت ارث می‌برند به ترتيبى كه در ارث بیان‌شده، ولايت بر میّت دارند و چنانچه در يك طبقه وارث مرد و زن باشند، احتياط واجب اين است از هر دو اجازه بگيرند.

اشکالی ندارد هرچند بهتر ترک آن است.

مستحب است نماز میت را با جماعت بخوانند، ولى كسى كه نماز میت را با جماعت بخواند بايد تمام تكبيرها و دعاهاى آن را بخواند و خواندن دعاهاى مفصّل واردشده، مستحب است و اگر كسى آن را حفظ ندارد، مى‏تواند از روى كتاب بخواند.

در واجبات کفن تفاوتى نیست.

غسل ‏میت بايد با قصد قربت، يعنى برای خدا انجام داده شود.

اگر دست به لحد نزنند و روی لحد کسی را دفن کنند و اهانتی به شهید محسوب نشود مانعی ندارد.

در این نوع موارد لعن جایز نیست.

عدالت در امامت نماز میّت شرط است.