اگر مالى از خود نگذاشته، بر شما واجب نيست براى او حج بجا آوريد و اگر خودتان مايل باشيد، مىتوانيد كسى را در آنجا نايب بگيريد كه براى او حج بجا آورد و هرکدام بايد يك قربانى ذبح كنيد.
هرگاه كسى وصیت كند چيزى به شخصى بدهند و آن شخص قبل از آن‌که قبول يا رد كند از دنیا رود، ورثه او مىتوانند آن وصیت را قبول كنند، خواه قبل از وصیت‌کننده از دنيا رفته باشد و يا بعد از او و اين در صورتى است كه وصیت‌کننده از وصیت خود برنگردد.
باید آن را بفروشد و در جاى دیگرى ملکى، هرچند کوچک که منافعى داشته باشد، تهیّه و وقف نماید و منافع آن را در موارد وصیت مصرف کند.
تعیین وصى مفهومش تعیین ثلث نیست، مگر این‌که در بعضى از مناطق، تعیین وصى به معناى وصیت به ثلث باشد در این صورت باید به آن عمل کرد.
باید سعی کنید آن را پیدا کنید، اگر پیدا نشد به اطلاع پدر برسانید تا وصیت‌نامه جدیدی بنویسد.
درصورتی‌که مطمئن باشید حج را به‌صورت صحیح انجام می‌دهد مطابق وصیت عمل کنید ولی مسئله امربه‌معروف و نهی از منکر را با زبان خوب در مورد او ترک نکنید انشاء الله شاید همین مسئله سبب اصلاح وی شود.
وصیت عمل شده و ثواب به میّت می رسد ولى وصی بدهکار و مشغول الذّمّه است.
مشكل است چون در حيات موصى او وصايت را قبول نكرده و آن را نفى كرده است حال كه بعد از فوت آن را قبول كرده، مشكل است، اگر زيد اطلاع نمى داشت و نفى نمى كرد مى توانست بعد از فوت قبول كند بلكه بايد بپذيرد اما حالا كه در حيات نفى كرده بعد از فوت نمى تواند آن را قبول كند.
هرگاه ميّت براى كارهاى خود، شخص ديگرى غير از ولی را معيّن كند، مثلاً وصیت كند فلان شخص بر من نماز بخواند، واجب است به آن عمل شود و احتياط مستحب آن است كه از ولی هم اجازه بگيرد.
هرگاه ميّت براى كارهاى خود، شخص ديگرى غير از ولی را معيّن كند، مثلاً وصیت كند فلان شخص بر من نماز بخواند، واجب است به آن عمل شود امّا كسى كه ميّت، او را براى انجام اين كارها معيّن كرده واجب نيست اين وصیت را قبول كند، اگرچه قبول بهتر است و اگر قبول كرد بايد به آن عمل كند.
هرگاه كسى ادّعا كند من وصی میتم كه اموال او را به مصرفى برسانم، يا قيّم بچه‌های او هستم فقط در صورتى بايد ادّعاى او را پذيرفت كه دو مرد عادل گفته او را تصديق كنند.
هرگاه كسى را وصی خود كند و بگويد اگر او بميرد فلان شخص ديگر وصی من باشد اين وصیت صحيح است و اگر وصی اوّل بميرد وصی دوم جانشين او مىشود.
هرگاه همه يا قسمتى از مال ميّت در دست وصى تلف شود، چنانچه او در نگهدارى آن كوتاهى نكرده و برخلاف دستور ميّت رفتار ننموده ضامن نيست و الّا ضامن است.
هرگاه وصى نتواند به‌تنهایی كارهاى ميّت را انجام دهد و نتواند از كسى كمك بگيرد حاكم شرع براى كمك او فردى را تعيين مىكند.
هرگاه كسى دو نفر را وصى قرار دهد كه مشتركاً كارها را انجام دهند، چنانچه يكى از آن دو بميرد يا ديوانه يا كافر شود حاكم شرع يك فرد ديگر را به‌جای او معيّن مىكند و اگر هر دو چنين شوند حاكم شرع دو نفر ديگر را معيّن مىكند.
