جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اگر انسان بداند در بانك پول حلال و حرام هر دو وجود دارد ولى نداند پولى را كه از بانك مى گيرد از پول هاى حرام است يا نه، گرفتن آن اشكالى ندارد، ولى اگر مطمئن باشد از پول حرام است تصرّف در آن جايز نيست و حكم مجهول المالك را دارد كه بايد بنابر احتياط واجب به اجازه حاكم شرع از طرف صاحب اصلى اش در راه خدا صدقه دهد و در اين مسأله فرقى ميان بانكهاى داخلى و خارجى دولتى و غير دولتى نيست

گردانندگان صندوق موظّف هستند طبق فتاواى مرجع خود عمل کنند، و فحص و جستجو درباره این که ارباب رجوع از چه کسى تقلید مى کنند، بر آنها لازم نیست.

اگر شرط كند اشكال دارد، ولى اگر جنبه داعى داشته باشد اشكال ندارد؛ و تفاوت اين دو از اين جا روشن مى شود كه شخص سپرده گذار براى خود حقّ مطالبه از بانک قائل نباشد.

در صورتی که در عرف محل چنین گوسفندی را نمی کشند آن را تبدیل به گوسفند دیگری کنید.

در طلاق خلع شرط است که زوج ما بذل را در برابر اجراى طلاق بپذیرد.

احتياط واجب آن است كه كسى كه احرام بسته برای حج یا عمره، غسل ارتماسى نكند و سر خود را زير آب فرونبرد، ولى اگر از روى فراموشى غسل ارتماسی كند، صحيح است و ضرر به احرام او نمى زند.

قسم را بايد به زبان بياورد، بنابراين اگر در قلبش بگذراند كافى نيست و در كتابت و نوشتن احتياط، عمل به آن است، ولى آدم لال اگر با اشاره قسم بخورد صحيح است.

مستحب است مرد بعد از بيرون آمدن مني بول کند تا ذرات باقيمانده خارج شود و اگر نکند و بعد از غسل رطوبتي از او بيرون آيد که نداند مني است يا رطوبت ديگر، حکم مني دارد و بايد دوباره غسل کند.

مسلّط شدن بر اموال بيت المال مسلمين بدون حق نيز غصب است و تمام احكام غصب را دارد و مسؤوليّتش از جهاتى بيشتر است.

تطهیر برای وضو واجب نیست ولی برای نماز باید تطهیر کند.

هرگاه کسى نگذارد مردم از مسجد یا مدرسه و پل و جاهاى دیگرى که براى عموم ساخته شده استفاده کنند، حقّ آنان را غصب نموده، همچنین اگر کسى در مسجد و مانند آن جایى براى خود مى گیرد و دیگرى نگذارد از آن استفاده کند.

فقط آب خوردن مانعی ندارد.

در طلاق رجعى مرد مى تواند به زن خود رجوع كند، بدون آن كه صيغه عقد تازه اى بخواند و رجوع كردن بر دو قسم است: 1- سخنى بگويد كه معنايش اين باشد كه آن زن را دوباره به همسرى خود پذيرفته است. 2- كارى انجام دهد كه همين معنى را برساند.

در فرض سؤال، کفایت مى کند.

احتیاط واجب آن است که آب وضو یا ظرف آن و مکان وضو غصبی نباشد.