مصادیق تلف در مادّه 614 قانون مدنى
با توجّه به مادّه 614 قانون مدنى كه اشعار میدارد: «امين ضامن تلف يا نقصان مالى كه به او سپردهشده نمیباشد، مگر در صورت تعدّى يا تفريط» چوپانى بر اساس عرف محلی گوسفندان تعدادى از اهالى يك روستا را در اوايل فصل بهار تحويل و پس از تعليف در مراتع و صحرا در فصل پائيز آنها را مجدداً به صاحبان آن اعاده مینماید. درحالیکه 60 رأس از گوسفندان مورد وديعه در فصل تابستان به شكل نامعلومى معدوم میگردند. با توجّه به اینکه چوپانها دو نفر بوده و هر يك، از تعدادى اهالى گوسفند به وديعه گرفته ليكن به خاطر اداره كردن بهتر آنها، خود تصميم گرفتهاند، بهصورت اشتراكى گوسفندان را در قالب يك گله تعليف نمايند و هر يك از دو چوپان، ديگرى را متّهم به معدوم نمودن گوسفندان مورد وديعه مینماید، صاحبان آنها به چوپان خود مراجعه و مطالبه خسارت گوسفندان را نمودهاند. يكى از چوپانها مدّعى است در شبى كه گوسفندان معدوم گردیدهاند در گوسفند سرا حضور نداشته و به روستايى عزيمت و صبح به محل نگهدارى گوسفندان مراجعه نموده است. چوپانِ مدعى بر عدم حضور، اذن خاص و اجازه سپردن گوسفندان مورد وديعه خود به چوپان ديگر را نداشته است سؤالاتى در اين خصوص مطرح است:الف) سپردن گوسفندان به چوپان ديگر بدون اذن مودع، تعدّى يا تفريط محسوب میشود تا موجب ضمان گردد؟ ب) در صورت داشتن ضمان به لحاظ قيمتى بودن گوسفند، آيا قيمت يوم التلف ملاك خسارت است يا يوم الاداء؟ج) آيا خسارت ناشى از عدم النّفع قابل مطالبه و وصول است؟
الف: در فرض سؤال چوپانى كه در ابتدا گوسفندان به او سپردهشده ضامن است.ب: ملاك قيمت يوم الاداء است.ج: خسارت ناشى ازاینگونه عدم النفعها قابل وصول نيست.