حکم سرقت مواد غیر خوراکی برای تهیه غذا در دوران قحطی
با توجّه به سقوط حد سرقت در قحطی، یکى از شروط اجراى حدّ سرقت عدم اضطرار است؛ آیا لازم است بین سرقتى که بر اثر اضطرار واقع مى شود فعل مجرمانه مستقیماً اضطرار و ضرورت را برطرف کند؟ مثلا اگر کسى براى رفع گرسنگى کالایى را به سرقت ببرد تا با فروش آن غذا تهیّه کند، آیا مشمول احکام اضطرار مى شود، یا اضطرار فقط در صورتى موجب رفع مجازات است که مضطّر براى رفع گرسنگى، غذا یا متاع خوردنى سرقت نماید و این کار بین حالتى که امکان سرقت غذا و کالاى دیگر جهت فروش و تهیّه غذا یکسان باشد، و یا حالتى که یکى از دو طریق مذکور أسهل باشد، یا حالتى که تنها راه رفع اضطرار و به دست آوردن غذا، سرقت کالاهاى دیگر و فروش آن و تهیّه غذا باشد، در هر یک از این حالت آیا تفاوتی در حکم می گند؟
در فرض سوال، تفاوتى نمى کند؛ هرگاه دو طریق وجود دارد و سارق به نیّت رفع اضطرار به یکى از آنها دست مى زند، حدّ ندارد.
