حکم نماز مستحبی دستهجمعی
بنده استاد حوزه علمیه محمودآباد مازندران و امام جماعت یکی از مساجد میباشم در مسجد ما و بسیاری از مساجد شهر ما رسم شده که نماز مستحبی دهه اول ذیحجه و نماز شب قدر را اینگونه میخوانند که امام جماعت در جلو و بقیه پشت سر او ایستاده و بدون نیت اقتدا باهم این دونماز را بهصورت نماز وحدت بهجا میآورند اما بنده به خاطر شبههای که با توجه به روایات 10062 تا 10067 کتاب وسائل الشیعه (که نهی از اجتماع در نوافل نموده) مایل به انجام دادن این کار نیستم (هرچند برخی این نهی را نهی از اقتداء دانستهاند) چند ماه پیش جواز اینگونه نماز را از برخی بزرگان استفتاء نمودم که فرمودند: (این کار بهخودیخود اشکالی ندارد.)تکرار هرساله این کار توسط برخی از دوستان طلبه باعث شده است که چنان این کار در دید نمازگزاران مستحسن شود که اگر امام جماعتی این کار را انجام ندهد مانند کسی است که امر مستحب مؤکدی را ترک کرده یا خداینکرده خلافی را مرتکب شده و حتی به این خاطر حاضرند امام جماعتشان را عوض کنند حتی برخی میگفتند ترک این نمازِ ما، به گردن امام جماعت است. سؤال من این است مراد از قید بهخودیخود یعنی چه؟ و در چه صورتی انجام این کار اشکال دارد؟ آیا قید (بهخودیخود) در فرض مذکور نیز جاری است؟ یعنی آیا در فرض مذکور نیز ترویج این نماز بیاشکال و جایز است؟ آیا امتناع بنده از انجام این کاری که بهغلط بهعنوان یک کار مستحسن و نیکو محسوب شده است بیمورد است؟
این کار اگر یک یا دوباره انجام شود مانعی ندارد اما بهعنوان یک بدعت مستمر جایز نیست.