تلبیه گفتن نائب به خاطر بیهوشی
اگر کسی در میقات بیهوش باشد آیا از طرف او میتوان لبیک گفت؟
هرگاه كسى در ميقات بیهوش باشد، از طرف او مىتوان نيّت كرد و لبّيك گفت.
هرگاه كسى در ميقات بیهوش باشد، از طرف او مىتوان نيّت كرد و لبّيك گفت.
بهتر است مردان صداى خود را به لبّيك بلند كنند.
بلند گفتن تلبیه توسط زنان جايز است. هرچند نامحرم بشنود.
اگر میتواند به میقات بازگردد، هرچند بعد از رفتن به مکه باشد، باید چنین کند، ولى چون وارد شدن به مکه بدون احرام جایز نیست، از أدنى الحلّ به نیّت عمره مفرده محرم میگردد و پس از اعمال عمره مفرده، به یکى از مواقیت معروف میرود و براى «عمره تمتّع» بهطور صحیح محرم میشود.
چنانچه عمداً غلط گفته اعمالش صحيح نيست و اگر عمدى نبوده، بلكه از روی فراموشى، یا ندانستن مسئله بوده، اعمالش صحیح است.
با توجّه به اینکه بعد از زمان جبران متوجّه شده، اعمالش صحيح است و هرگاه اعمال منى را انجام نداده به نزدیکترین نقطه خارج از حرم مىرود و محرم مىشود و اعمال منى را انجام مىدهد؛ و از احرام خارج مىشود، سپس ساير اعمال حج را كامل مىكند و احتیاط آن است كه یک عمره مفرده بعدازآن انجام دهد يعنى به مسجد تنعيم مىرود و احرام مىبندد و اعمال عمره را بجا مىآورد.
در اینگونه مسائل بايد به تلفّظ اهل لسان توجّه كرد؛ و ازآنجاکه اهل لسان فتحه را به صورتی كه گروه دوّم معتقدند نمىگويند، احتياط آن است كه از آن پرهيز شود؛ و آنچه از اهل لسان بارها شنيدهايم اين است كه فتحه را كمى مايل به كسره ادا مىكنند و همين صحيح است.
در هر دو صورت، اشکالى ندارد.
هرگاه در ميقات باشد و شك كند لبّيك گفته، يا نه بايد لبّيك را بگويد و اگر از ميقات گذشته، احتياط آن است اگر مىتواند بازگردد و لبّيك را بگويد و اگر نمىتواند، در همانجا بگويد.
اگر لبّيك گفته، امّا نمىداند صحيح گفته يا نه؟ بنا را بر درست گفتن مىگذارد و احرامش صحيح است.
اگر لبّيك را فراموش كند، يا به خاطر ندانستن مسئله آن را نگويد، واجب است در صورت امكان به ميقات برگردد و احرام ببندد و لبّيك بگويد و اگر نتواند برگردد و هنوز داخل حرم نشده، همانجا لبّيك مىگويد و اگر داخل حرم شده، واجب است به خارج حرم بازگردد و در انجام احرام ببندد و لبّيك بگويد و چنانچه نمىتواند بازگردد، همانجا محرم مىشود و لبّيك مىگويد و اگر بعد از اتمام حج يا عمره يادش بيايد، عمل او صحيح است.
اگر بهقصد انجام عمره يا حج تلبيه نگفته، محرم نشده و بايد ـ در صورت امكان ـ به ميقات بازگردد و محرم شود؛ و اگر بازگشت به ميقات ممكن نيست، به خارج حرم رود و در انجام مجدداً احرام بندد.