مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اولاً زن حق دارد قبل از تمکین، مطالبه مهر کند، حتّى اگر شوهر قدرت پرداخت مهریه را نداشته باشد.ثانیاً اگر شوهر مهر ندارد باید نفقه را بدهد.ثالثاً: اگر این امر مدّت‌ها ادامه ‌یابد و باعث ضرر و زیان زوجه یا عسر و حرج شدید او شود حاکم شرع مرد را وادار به طلاق می‌کند و اگر طلاق نداد حاکم شرع طلاق می‌دهد و نصف مهر بر ذمّه زوج می‌ماند تا وقتی‌که قدرت پرداخت پیدا کند.

زن باید تا آخر مدّت، تمکین کند و بر مرد واجب است در اولین فرصت، مهریه او را بپردازد.

تنها آن مقدار از زمان که زن تمکین کرده مهریّه‌اش لازم است.

دادن «مهر» واجب است، هرچند به این صورت گفته شود که در مذهب ما در مقابل ازدواج موقّت باید هدیه‌ای داد.

پرداخت مهریه مانعی ندارد ولی نهی از منکر کند.

زندان برای بدهکاری است که پولدار است ولی ادای دین را به تأخیر می اندازد «لىّ الواجد يحلّ عقوبته و عرضه»1 (لی ّ) به معنی تأخیر انداختن و الواجد به معنی پولدار است، ولی اصل بر این است که زوج پول‌دار نیست و باید دادگاه بررسی کند اگر به نتیجه رسید که پولدار است و بدهی خود را نمی‌پردازد می واند او را زندان بیندازد والا جایز نیست.

هرگاه مرد در پرداخت مهریّه به عسر و حرج بیفتد باید به‌صورت اقساط از او گرفت، به‌نحوی‌که حقّ زن نیز رعایت گردد.

هرگاه زوجه و کسان او طورى وانمود کنند که زن سالم است و درواقع سلامت زن به‌صورت شرط در ضمن عقد درآید و بعداً کشف خلاف شود شوهر می‌تواند عقد را فسخ کند و اگر دخول نکرده، مهرى براى زن نیست و اگر قبل از آگاهى بر عیب دخول کرده است تمام مهر بر او لازم است و می‌تواند آن را از تدلیس کننده بگیرد و اگر تدلیس کننده زن باشد مهر او ساقط است.

در فرض سؤال تعلیق صحیح نیست ولی عقد صحیح است و باید مهرالمثل پرداخت شود.

اگر در موقع خواندن صیغه عقد بر ذمّه گرفته موظّف است بپردازد و بازگشت جایز نیست.