در ضمانت بايد جنس و مقدار معيّن باشد و درصورتی‌که بدهی فرد متعدد است مشخص باشد که کدام بدهی مورد ضمانت قرارگرفته است، بنابراين اگر كسى از ديگرى یک‌صد كيلو گندم و یک‌صد تومان پول طلبكار باشد و كسى بگويد من ضامن يكى از دو طلب هستم و معيّن نكند صحيح نيست.
دیه جزء اموال آن مرحوم است و در درجه اول باید بدهی‌های او را از آن پرداخت. اگر چیزی اضافه آمد تعلق به ورثه دارد.
شخص بدهكار هرگاه مخارج حج را داشته باشد، ولى با پرداخت بدهى خود نتواند به حج برود، مستطيع نيست؛ مگر اینکه طلبكار عجله نداشته باشد و او هم مطمئن باشد كه بعداً قادر به اداى دين خواهد بود، يا بدهى اقساطى باشد و هنگام پرداخت قسط آن نرسيده باشد.
كسى كه هزينه حج را دارد، ولى بدهكار نيز مى‌باشد، چنانچه بدهى او مدّت دار است و مطمئن باشد كه به هنگام رسيدن زمان بدهى، قدرت بر پرداخت آن خواهد داشت، واجب است به حج برود. همچنين درصورتی‌که وقت پرداخت بدهى رسيده، ولى طلبكار راضى به تأخیر بازپرداخت بدهى باشد و بدهكار مطمئن است كه به هنگام مطالبه طلبكار، مى‌تواند بدهى‌اش را ادا كند، در اين صورت نيز واجب الحج است. در غير اين دو صورت، بدهكار واجب الحج نخواهد بود.
اول باید بدهی مطالب خود را بپردازد و سپس به زیارت خانه خدا برود و الا چنین حجی، کفایت از حجةالاسلام نمی کند.
این کار اشکال دارد مگر این که به اطلاع او برساند.
این کار جایز نیست و کفایت نمی‌کند.
در صورتی که گرفتن مهریه از همسرش مشکل مهمی نداشته باشد مانعی ندارد.
گرفتن سود به خاطر تبدیل بدهی به اقساطی شرعا جایز نیست مگر اینکه به عنوان کارمزد باشد آن هم در سال بیش از چهار درصد جایز نیست.
احتیاط آن است که مصالحه کنند.
باید کوشش کنید طلبکارها را پیدا کنید اگر پیدا نشدند به مقداری که یقین دارید آن مرحوم بدهکار است از طرف طلبکاران صدقه دهید.
باید مومنین ترتیبی دهند تا هزینه آب و برق و آن توسط نمازگزاران پرداخت شود و الا استفاده از آب و برق آن مشکل است.
