در فرض سؤال اگر مالی را به‌عنوان زکات فطره جدا کرده است همان را باید بدهد و الا اولویتی در پرداخت نسبت به یکدیگر ندارند، ولی چنانچه موقعى كه دادن زكات فطره واجب بوده فطره را نداده و یا كنار هم نگذاشته، احتياط مستحب آن است كه بعداً به نيّت «ما فى الذّمّه» يعنى بدون اينكه قصد ادا و قضا كند فطره را بدهد.
باید پرداخت کنید.
خمس اموالى را که در آن تصرّف می کنید به ذمّه بگیرید، و هر زمان توانایى پیدا کردید، بپردازید و در مورد اموال آلوده به حرام، چنانچه مقدار آن را نمى دانید و صاحبش را نمى شناسید براى آن هم خمس را بر ذمّه بگیرید، و هر موقع توانایى پیدا کردید بپردازید، در این صورت اعمال شما صحیح و تصرّفات شما جایز مى باشد.
هرگاه براى فرار از انجام كار واجبى مسافرت نمايد، مثل اينكه بدهكار است و می‌تواند بدهى خود را بدهد و طلبكار هم مطالبه می‌کند، امّا او براى فرار از پرداخت بدهى مسافرت نمايد، بايد نماز را تمام به‌جا آورد، ولى اگر چنين قصدى را ندارد بايد نماز را شكسته بخواند.
با توجه به آنچه نوشته اید، طلاق خلعى واقع شده و مرد نمى تواند برگردد مگر این که زن به ما بذل رجوع کند.
هرگاه عدم پرداخت به عنوان رجوع به بذل باشد، زوج حق دارد رجوع کند و امّا اگر صرفاً تعلّلى در پرداخت بوده باشد زوج حقّ رجوع ندارد و ازدواج زن بعد از عدّه جایز است، و زوج مى تواند طلب خود را از زوجه بگیرد.
اگر زن در عده به تمام یا قسمتی از مابذل رجوع کرده و به شوهر اطلاع داده باشد شوهر ضامن آن مقدار است هر چند عده گذشته باشد.
