چون با لعان از هم جدا می‌شوند به‌طور طبیعی ارث نمی‌برند و به دلیل اینکه لعان حکم طلاق قطعی را دارد و قابل بازگشت نیست در صورت فوت یکی از زن یا شوهر در طول مدت عده نیز ارث نمی‌برند.
اگر در عده عقد موقت تا 45 روز عادت نبیند یا بین دو عادت این مقدار فاصله شود عده منقضی شده است.
چنانچه بین دو عادت سه ماه فاصله شود یا تا سه ماه عادت نبینند عده تبدیل به سه ماه می شود.
در صورتي که رحم آنها را به طور کامل برداشته باشند خوني که ميبينند عادت محسوب نميشود و حکم خون زخم و مانند آن را دارد و براي نماز شستن آن خونها کافي است. و در صورت طلاق احتياط اين است که عده نگه دارد.
در هر سه صورت قبل از عدّه حق رجوع ثابت است.
رجوع يك حكم شرعى است و قابل اسقاط نيست.
زوجه در عده طلاق خُلع نامحرم است و نمی تواند نگاه به مو و... او کند.
اين رجوع به بذل اشكال دارد.
چنانچه بدون رجوع زن به مال الخلع و در پى آن رجوع زوج به زوجيّت باشد حرام است.
طلاق صحیح است هر چند می تواند طلاق را مجدد بخواند و زن عده نگه دارد.
آنچه از ادله درباره رجوع استفاده می شود مخصوصا روایت مشهوره ای که می گوید طلاق دلیل بر رجوع است این است که هر گونه تمسک به زوجیت رجوع محسوب می شود مانند مقاربت یا تقبیل که به دلالت التزامیه مفهوم رجوع را در بر دارد و عقد موقت در عده نیز رجوع محسوب می شود
در فرض مسأله، چون احتمال خطر، یا ضرر، یا مفسده اى وجود دارد، عمل کردن به ترتیب فوق مانعى ندارد.
