مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

قضا ندارد و کفاره کافی است.

هرگاه زخم يا دمل يا شكستگى در صورت و دست ها است و روى آن باز است؛ اما آب ريختن روى آن ضرر دارد، كافى است اطراف آن را بشويد، ولى اگر كشيدن دست تر بر آن ضرر ندارد بايد دست تر بر خود آن نيز بكشد و اگر ضرر دارد مستحب است پارچه پاكى روى آن بگذارد و دست تر روى آن بكشد.

هرگاه زخم يا دمل و شكستگى با پارچه يا گچ يا مانند آن بسته شده است، چنانچه باز كردن آن ضرر و مشقّت زيادى ندارد و آب هم براى آن مضر نيست، بايد آن را باز كند و وضو بگيرد، در غير اين صورت اطراف زخم يا شكستگى را بشويد و احتياط مستحب آن است كه روى جبيره را نيز مسح كند و اگر جبيره، نجس است يا نمى شود روى آن دستِ تر بكشد، پارچه پاكى را بر آن ببندد و دستِ تر روى آن بكشد.

هرگاه در يكى از جاهاى وضو زخم يا دمل يا شكستگى باشد چنانچه روى آن باز است و خون ندارد و آب هم براى آن مضر نيست، بايد مطابق معمول وضو بگيرد.

اگر به‌خاطر درد چشم شستن صورت ضرر دارد بايد تيمّم كند و اگر مى‏تواند اطراف چشم و بقيّه صورت را بشويد، كافى است.‌

هرگاه در اعضای وضو، زخم و جراحت و شكستگى وجود ندارد، امّا به جهت ديگرى آب براى آن ضرر دارد، بايد تيمّم كند، ولى اگر فقط براى مقدارى از دست و صورت ضرر دارد، چنانچه اطراف آن را بشويد كافى است و احتياط واجب آن است كه تيمّم هم بكند.

هرگاه در صورت يا دست‌ها بريدگى است كه خون آن بند نمى‏آيد و آب براى آن ضرر ندارد، بايد در آب كر يا جارى فروبرد، يا زير شير آب بگيرد و قدرى فشار دهد كه خون‌بند بيايد و وضوى ارتماسى بگيرد، امّا اگر آب ضرر دارد بايد به دستور وضوى جبيره، عمل كند.‌

درصورتی‌که اهالي نياز به آب دارند و آن چاه ضرر به چاه‌های اطراف نمی‌زند اشکال ندارد.‌

یکی از شرایط وضو این است که استفاده ی آب برای شخص مانعی نداشته باشد، بنابراین اگر ترس ضرر دارد، يا می ترسد اگر آب را به مصرف وضو برساند تشنه بماند، بايد تيمّم كند.

هرگاه وضو بگيرد بعد بفهمد آب براى او ضرر داشته، وضوى او صحيح است.

هرگاه آب به مقدار كم براى او ضرر ندارد بايد با همان مقدار وضو بگيرد، يا مثلاً اگر آب سرد ضرر دارد بايد آب را گرم كند.

هرگاه ضرر خاصّى براى بدن نداشته باشد عکس های موجب فساد اخلاق در آن نباشد جایز است و درهرحال براى وضو و غسل مشکلى ایجاد نمی کند.