هرگاه زخم يا دمل يا شكستگى در صورت و دست ها است و روى آن باز است؛ اما آب ريختن روى آن ضرر دارد، كافى است اطراف آن را بشويد، ولى اگر كشيدن دست تر بر آن ضرر ندارد بايد دست تر بر خود آن نيز بكشد و اگر ضرر دارد مستحب است پارچه پاكى روى آن بگذارد و دست تر روى آن بكشد.
هرگاه زخم يا دمل و شكستگى با پارچه يا گچ يا مانند آن بسته شده است، چنانچه باز كردن آن ضرر و مشقّت زيادى ندارد و آب هم براى آن مضر نيست، بايد آن را باز كند و وضو بگيرد، در غير اين صورت اطراف زخم يا شكستگى را بشويد و احتياط مستحب آن است كه روى جبيره را نيز مسح كند و اگر جبيره، نجس است يا نمى شود روى آن دستِ تر بكشد، پارچه پاكى را بر آن ببندد و دستِ تر روى آن بكشد.
احتیاط آن است که هم با ذراع و هم با دست چپ مسح را انجام دهد.
چيزى كه با آن زخم يا عضو شكسته را می بندند و دوايى كه روى آن می گذارند (جبيره) ناميده مى شود.
دست مصنوعى حکم جبیره ندارد.
نمازهايى را كه با وضو يا غسل جبيره اى می خوانند اعاده ندارد، مگر اين كه قبل از پايان وقت نماز، عذر برطرف شود، در اينجا بنا بر احتياط واجب، نماز را اعاده كنند.
درصورتی‌که آب به‌وسیله موتور به‌صورت نهرى جارى شود وضوگرفتن از آن جايز است مشروط بر اين كه يقين به عدم رضايت مالك آن نباشد، امّا وضوگرفتن با دلو بدون جلب رضايت مالك جايز نيست.
