نمازهايى را كه با وضو يا غسل جبيره اى می خوانند اعاده ندارد، مگر اين كه قبل از پايان وقت نماز، عذر برطرف شود، در اينجا بنا بر احتياط واجب، نماز را اعاده كنند.
باید وقت كافى براى وضو و نماز داشته باشد، بنابراين اگر وقت بقدرى تنگ است كه اگر وضو بگيرد تمام يا مقدارى از واجبات نماز بعد از وقت خوانده مى شود بايد تيمّم كند.
كسى كه در تنگى وقت نماز بايد تيمّم كند، هرگاه براى نماز وضو بگيرد باطل نیست؛ ولی مرتکب کار خلافی شده است.
در هر زماني می تواند وضو را به نيت طهارت بگيرد و تا زماني که وضو دارد می تواند با آن هر نمازي بخواند؛ اما احتياط آن است که اگر به نيت نماز واجب وضو می گیرد نزديک وقت نماز باشد (مثلاً 10 الي 15 دقيقه قبل از اذان).
نسبت به گذشته اشکال ندارد؛ ولی نسبت به آینده این کار را نکند.
هرگاه يقين دارد وقت، داخل شده و قصد وضوى واجب كند، بعد بفهمد وقت، داخل نشده بود، وضوى او صحيح است.
اگر براى غسل ترتیبی وقت ندارد و می تواند ارتماسى انجام دهد، واجب است ارتماسی انجام دهد.
كسى كه آب براى غسل كردن ندارد مى تواند با همسر خود نزديكى كند و تيمّم براى او كافى است، خواه بعد از داخل شدن وقت نماز باشد يا قبل از آن.
هرگاه زن در اوّل وقت به اندازه انجام واجبات يك نماز پاك باشد و نماز نخواند و حائض شود، آن نماز را بايد بعداً قضا كند و در اندازه وقت براى انجام واجبات بايد ملاحظه حال خود را نمايد، مثلًا براى مسافر به اندازه دو ركعت و براى حاضر، به اندازه چهار ركعت و كسى كه وضو ندارد، وقت وضو را نيز بايد در نظر بگيرد و همچنين تطهير لباس و بدن و اگر فقط به اندازه خود نماز وقت داشته باشد احتياط واجب ، قضا كردن نماز است.
هرگاه زن پاك شود و شك كند كه به مقدار كافى وقت براى نماز باقى مانده يا نه، بايد نمازش را بخواند.
اگر در بين نماز، استحاضه قليله زن، كثيره شود بايد نماز را رها كند و غسل نمايد و از اول بخواند و در صورتى كه براى غسل وقت ندارد تيمّم كند، ولى اگر براى تيمّم هم وقت ندارد بايد همان نماز را تمام كرده و بنابر احتياط واجب قضا نمايد.
نماز باطل است و اگر مثلاً نماز ظهر را نخواند و وقت مخصوص نماز عصر داخل شد (یعنی تنها به‌اندازه خواندن یک نماز چهار رکعتی تا غروب فرصت داشت) نماز ظهر قضا شده و باید بعدازآن قضا بخواند.
