حکم وضوگرفتن با یقین به دخول وقت و کشف خلاف آن
اگر با یقین به این که وقت داخل شده است وضو بگیرد و بعداً بفهمد اشتباه کرده است وضویش چه حکمی دارد؟
هرگاه يقين دارد وقت، داخل شده و قصد وضوى واجب كند، بعد بفهمد وقت، داخل نشده بود، وضوى او صحيح است.
هرگاه يقين دارد وقت، داخل شده و قصد وضوى واجب كند، بعد بفهمد وقت، داخل نشده بود، وضوى او صحيح است.
چنانچه در بين نماز يا بعد از نماز بفهمد وقت داخل شده بود نمازش صحيح است.
اگر چوب یا چیزى مانند آن را عمود بر زمین قرار دهیم، صبح که خورشید طلوع میکند، سایه آن بهطرف مغرب میافتد و هرچه آفتاب بالا میآید سایه کم میشود، وقتیکه سایه آن به کمترین مقدار رسید و رو به افزایش گذاشت، ابتداى وقت نماز ظهر و عصر است و بهعبارتدیگر خورشید از روى نقطه جنوب بگذرد، البتّه در بعضى از شهرها مثل مکه در بعضى از روزهاى سال هنگام ظهر سايه به کلی از بين میرود و آفتاب کاملاً عمودى میتابد، در اينگونه مناطق موقعى كه مجدداً سايه پيدا شد وقت نماز ظهر و عصر شده است.
در چند صورت میتواند مشغول به نماز شود: 1. يقين به داخل شدن وقت پيدا كند یا اگر گمان قوى به دخول وقت از راههای ديگر پيدا كند نيز كفايت مىكند، خواه از روى ساعت صحيح باشد يا غیر آن.2. يك شخص عادل خبر از ورود وقت دهد. (فرقی بین زن و مرد نیست).3. اذان شخص وقتشناس و مورداطمینان نيز كافى است.
احتياط واجب آن است كه اذان را هميشه بهقصد نماز بگويند و گفتن اذان براى اعلام دخول وقت بدون قصد نماز بعدازآن مشكل است.