مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اين كه كارهاى وضو را چنان به جا آورد كه بگويند پشت سرهم انجام مى دهد و اگر چنين كند وضوى او صحيح است، هرچند بر اثر گرمى هوا و وزش باد اعضاى سابق خشك شده باشد، مثلاً موقعى كه مى خواهد دست راست را بشويد صورت او خشك شود، ولى اگر طورى انجام دهد كه پشت‌سرهم نباشد وضوى او باطل است، هرچند بر اثر سردى هوا اعضاى قبل، خشك نشده باشد.

راه رفتن در بين وضو اشكال ندارد، بنابراين اگر بعد از شستن صورت و دست ها چند قدم راه برود و بعد مسح سر و پا را بكشد وضوى او صحيح است.

چنانچه در هنگام شستن اعضا فاصله نشده باشد اشکالی ندارد.

اگر موالات به هم نخورد اشکالی ندارد.

شرايطى كه براى وضو وجود دارد؛ مانند پاك بودن آب و غير آن در غسل هم شرط است، ولى در غسل لازم نيست كه از بالابه پایین بشويد و فاصله افتادن ميان شستن اعضا در غسل ترتيبى نيز اشكالى ندارد، مگر در مورد كسى كه نمى تواند بول و غائط خود را حفظ كند احتیاط  واجب آن است كه پشت‌سرهم به جا آورد و فوراً نماز بخواند، همچنين در زن مستحاضه، (مگر این که نخواهند نماز بخوانند.)

چیزی بنام اذان انتظار نداریم، البته اگر اذان را طولانی کنند ولی موالات به هم نخورد مانعی ندارد.

اگر مأمومین بعد از خطبه یا دراثنای آن متفرّق شوند (به‌طوری‌که کمتر از 5 نفر باقى بمانند) و سپس برگردند تا عدد لازم کامل شود، درصورتی‌که حدّ لازم خطبه تحقّق شده باشد، اعاده خطبه واجب نیست، به‌شرط آنکه موالات عرفیّه به هم نخورده باشد و الا اشکال دارد و درصورتی‌که حدّ لازم خطبه محقق نشده باشد، اگر علّت تفرّق انصراف مأمومین از نماز جمعه بوده، احتیاط واجب آن است که پس از بازگشت آن‌ها، امام خطبه‌ها را از نو بخواند (ولو اینکه مدّت تفرّق کم باشد) و اگر علّت تفرّق و پراکندگى امرى نظیر باران و غیره بوده، در این صورت اگر مدّت آن به‌قدری طولانى شود که عرفاً به یکپارچگى خطبه لطمه بزند، واجب است خطبه‌ها را از نو بخواند و الا خطبه قبلى را ادامه می‌دهد و صحیح است.

اگر موالات به هم نخورده نماز صحیح است.

موالات يعنى در میان كارهاى نماز، مانند ركوع و سجود و تشهد، آن‌قدر فاصله نيندازد كه از صورت نماز خارج شود، رعایت موالات واجب است وگرنه نماز باطل است خواه عمداً باشد يا از روى سهو.

ارکان به اجزاء نماز گفته می‌شود که ترک آن عمداً یا سهواً نماز را باطل می‌کند ولی موالات و وضو جزو شرایط نماز است که حکم خاص خود رادارند و آن اینکه در صورت عدم رعایت آن‌ها چه عمداً و چه سهواً نماز باطل می‌شود.

اگر در میان حرف‌ها يا كلمات قرائت، يا كلمات ذكر و تشهد سهواً فاصله بيندازد كه صورت قرائت و كلمات از بين برود ولى صورت نماز از بين نرود بايد برگردد و به‌طور صحيح بخواند، مگر آن‏كه وارد ركن بعد شده باشد كه نمازش صحيح است و بازگشت ندارد.

طول دادن ‏ركوع و سجود و قنوت و خواندن سوره‌های طولانى در قرائت، موالات را به هم نمی‌زند، بلكه افضل است، البته سکوت زیاد موالات نماز را به هم می‌زند.