مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

مدّت حيض بيشتر از ده روز نمى شود، بنابراین چنانچه بیشتر از ده روز شود استحاضه محسوب می شود.

اگر مبتدئه بيشتر از ده روز خون ببيند كه چند روز آن نشانه حيض دارد، چنانچه خونى كه نشانه حيض دارد كمتر از سه روز و بيشتر از ده روز نباشد، آن خون حيض و بقيّه استحاضه است و اگر كمتر از سه روز باشد بايد آنچه را نشانه حيض دارد بگيرد و باقيمانده را به عادت خويشاوندان خود مراجعه كند، همچنين اگر آنچه نشانه حيض دارد بيش از ده روز باشد به تعداد عادت خويشاوند خود حيض قرار مى‏دهد و بقيّه استحاضه است.

زنى كه عادت عدديّه دارد اگر بيشتر از شماره عادت خود، خون ببيند و از ده روز بيشتر شود چنانچه همه خون هايى كه ديده يك جور باشد بايد از موقع ديدن خون به شماره روزهاى عادتش حيض و بقيّه را استحاضه قرار دهد و اگر چند روز آن نشانه حيض دارد بايد همان را حيض قرار دهد و اگر بيشتر از ايّام عادت او باشد از آخر آن كم مى‏كند و اگر كمتر از ايّام عادت او ست، بايد آن روزها را با چند روز بعد از آن كه روى هم رفته به اندازه عادتش شود، حيض قرار دهد و بقيّه را استحاضه.

زن دارای عادت معیّن که زمان عادت او کمتر از ده روز است، اگر خونریزی وی از زمان عادتش بگذرد و نداند خونریزی تا ده روز ادامه می یابد تا تمام مدّت ده روز حیض باشد یا بیشتر از ده روز ادامه می یابد که در این صورت تنها مدّت عادت، حیض شمرده شود، استظهار می‌کند؛ یعنی تا ده روز صبر می‌کند و به احکام زن حائض عمل می‌کند تا حال او روشن شود. اگر خون تا ده روز قطع شد، همۀ روزها را حیض قرار می‌دهد و چنانچه از ده روز گذشت، روزهای عادت خود را حیض و باقی را استحاضه به شمار می آورد.