زنانى كه عادت وقتيّه و عدديّه دارند همين كه در ايّام عادت خون ببينند حائض مى شوند و تا پايان ايّام عادت، احكام حائض را دارند؛ خواه نشانه هاى خون حيض در آن بوده باشد يا نه.
هرگاه زنى در تمام ماه پاك نمى شود ولى در دو ماه پشت سر هم، چند روز معيّن(مثلًا از اوّل تا هفتم ماه) خونى را كه مى بيند نشانه هاى حيض را دارد، امّا بقيّه چنين نيست؛ او نيز بايد همان ايّام را عادت قرار دهد.
زنانى كه عادت وقتيّه و عدديّه دارند، اگر يكى دو سه روز جلوتر از زمان عادت يا بعد از آن خون ببينند بطورى كه بگويند عادت را جلو يا عقب انداخته، بايد به احكام زن حائض عمل كنند، خواه آن خون نشانه هاى حيض را داشته باشد يا نه.
با توجه به آنچه نوشته اید اگر در وقت عادت، خون نبيند و در غير آن ايّام به شماره روزهاى حيضش خون ببيند بايد همان را حيض قرار دهد، چه پيش از وقت عادت باشد، يا بعد از آن، به شرط اين كه نشانه هاى حيض را داشته باشد.
زنى كه عادت عدديّه دارد اگر بيشتر از شماره عادت خود، خون ببيند و از ده روز بيشتر شود چنانچه همه خون هايى كه ديده يك جور باشد بايد از موقع ديدن خون به شماره روزهاى عادتش حيض و بقيّه را استحاضه قرار دهد و اگر چند روز آن نشانه حيض دارد بايد همان را حيض قرار دهد و اگر بيشتر از ايّام عادت او باشد از آخر آن كم مىكند و اگر كمتر از ايّام عادت او ست، بايد آن روزها را با چند روز بعد از آن كه روى هم رفته به اندازه عادتش شود، حيض قرار دهد و بقيّه را استحاضه.
اگر در اوقات نماز به مقدار حداقل يك تيمم و نماز وقت داشته باشد بايد نماز را بخواند و اگر فرصت به اندازه كافى است بايد بدن را طاهر كند و غسل كند و نماز را بخواند و در صورت شک بین تیمم و غسل باید تیمم نماید و نماز بخواند، اگر به هر دليل نماز را نخواند در حالى كه به ميزان يك تيمم و نماز فرصت داشته و دوباره خون ببيند بايد بعد از ايّام حيض نمازش را قضا كند.
زنان باردار یا شیرده نیز ممکن است حائض شوند؛ بنابراین اگر خون ناشي از زخم و جرح يا عفونت باشد و يا احتمال قوي بدهد که مربوط به آن است بايد نمازها را بخواند ولي اگر با ايام عادت مصادف شد خوني که احتمال مي دهد مربوط به عادت باشد و جريان داشته باشد (نشانه هاي خون حيض را داشته باشد) حکم حيض را دارد و اگر عادت ندارد به نشانه ها رجوع می کند.
مسأله دو صورت دارد، اگر ثابت شود که خون مربوط به زخم یا دمل و رحم است غسل ندارد و طبق معمول باید وضو بگیرد و نماز بخواند و اگر خون مربوط به عوارض رحم بوده باشد استحاضه است و طبق وظیفه ی زن مستحاضه عمل می کند، البته اگر با ايام عادت مصادف شد خوني که احتمال مي دهد مربوط به عادت باشد و جريان داشته باشد (نشانه هاي خون حيض را داشته باشد) حکم حيض را دارد.
در صورتى که زمان و ایّام عادت معلوم باشد و در حدود همان زمان خون قطع شود و لکّه اى پیدا نباشد، عادت پایان یافته و انتظار بیشترى لازم نیست.
با غسل جنابت در ايام حيض از جنابت پاک مي شود و همچنين غسلهاي مستحبي را نيز مي تواند انجام دهد اما از کارهايي که بر حائض حرام است بايد پرهيز کند. همچنين مي تواند بعد از پاکي، هر دو را نيت کرده و يک غسل انجام دهد.
اگر خون یا لکه، در ایام عادت باشد حیض حساب کند و روزه را ترک کند و اگر اینطور نیست استحاضه محسوب می گردد. ضمنا چنانچه بعداً اگر روشن شد که حیض است روزه را قضا کند.
چنانچه زن، عادت معين دارد (مثلا هفت روز) و روز هشتم نيز خون ديده است، بنا را بر حیض می گذارد. اگر خون در روز دهم قطع شد همه ی ده روز، حيض است و روزه تمام اين ده روز را بايد قضا کند و اگر خون تا روز يازدهم نيز ادامه داشت باید به حکم استحاضه عمل کند. بنابراین برای روزه، قبل از اذان صبح روز یازدهم غسل می کند و روزه می گیرد.
