مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

باید برگردد و به قنوت یا قیام امام برسد و نمازش صحیح است و این اضافه رکن که به خاطر تبعیت از جماعت است ضرری ندارد؛ و اگر نرسید احتیاطاً نماز ظهر را بخواند.

هر يك از رکوع‌های نماز آيات ركن است و اگر عمداً يا سهواً کم‌وزیاد شود نماز باطل ‏است.

اگر رکنى از ارکان نماز را کم یا زیاد کند عمداً باشد یا سهواً، مانند کم‌وزیاد کردن رکوع، یا دو سجده باهم موجب باطل شدن نماز است.

کم‌وزیاد کردن چیزى که رکن نیست اگر عمدى نباشد اشکالى ندارد و اگر از روى عمد باشد نماز را باطل می‌کند، مانند کم‌وزیاد کردن یک سجده.

واجبات نماز بر دو گونه است: بعضى رکن است و بعضى غير رکن، رکن چيزى است كه اگر آن را به‌جا نياورد يا اضافه كند نماز باطل است، خواه عمداً باشد يا از روى سهو و اشتباه، ولى در واجبات غير رکنی هنگامى ‏نماز باطل می‌شود كه آن را عمداً کم‌وزیاد كند و اگر از روى سهو و اشتباه کم‌وزیاد كند نماز صحيح است.

تکبیرة الاحرام از ارکان نماز است و ترك آن خواه از روى عمد باشد يا سهو نماز را باطل می‌کند، امّا اضافه كردن آن (يعنى به‌جاى يك الله‌اکبر مثلاً دومرتبه الله‌اکبر بگويد) اگر عمدى باشد موجب باطل شدن نماز است اما اگر از روى سهو باشد نماز را باطل نمی‌کند، هرچند احتیاط مستحب آن است که آن را اعاده کند.

قيام يعنى ايستادن، در دو جاى نماز، واجب و ركن است: هنگام گفتن تكبيرةالاحرام و قيام قبل از ركوع كه آن را «قيام متّصل به ركوع» گويند، ولى قيام در موقع خواندن حمد و سوره و همچنين بعد از ركوع واجب است امّا ركن نيست.

تا به رکوع نرفته قیام متصل به رکوع محقق نمی‌گردد و باید برگردد.

هر دو سجده باهم یک رکن محسوب می‌شوند بنابراین هرگاه هر دو را عمداً یا از روى فراموشى ترک کند یا به‌جاى دو سجده چهار سجده به‌جا آورد نماز باطل است، امّا زیادى یا کمى یک سجده به‌شرط اینکه از روى سهو باشد نماز را باطل نمی‌کند.

اگر در میان حرف‌ها يا كلمات قرائت، يا كلمات ذكر و تشهد سهواً فاصله بيندازد كه صورت قرائت و كلمات از بين برود ولى صورت نماز از بين نرود بايد برگردد و به‌طور صحيح بخواند، مگر آن‏كه وارد ركن بعد شده باشد كه نمازش صحيح است و بازگشت ندارد.

هرگاه در بین نماز بعد از گذشتن محل چيزى، شك كند آن را به‌جا آورده يا نه مثل اين‏كه بعد از داخل شدن در ركوع، شك در حمد و سوره كند و يا بعد از ورود در سجده شك در ركوع كند، در هیچ‌یک از اين موارد نبايد به شک خود اعتنا كند، خواه جزء بعدى ركن باشد يا غير ركن.

هرگاه بعد از گذشتن محل، شك كند و طبق دستور، اعتنا نكرده و بگذرد، بعد متوجّه شود كه آن عمل مشكوك را انجام نداده، هرگاه وارد ركن بعد نشده بايد برگردد و به‌جا آورد و اگر وارد ركن بعد شده نمازش صحيح است، مگر آن‌که آن جزء مشكوكى كه ترك شده ركن باشد.