مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه رضايت صاحب‌ملک از قرائن روشن و قطعى باشد نمازخواندن در آن ملك اشكالى ندارد، هرچند به زبان نگويد و به‌عکس اگر با زبان اجازه دهد امّا بدانند قلباً راضى نيست نمی‌توانند نماز بخوانند.

هرگاه به يكى از نامهاى خداوند قسم ياد كند خواه نامى باشد كه به غير ذات مقدّس او گفته نمى شود، مانند خدا و اللَّه يا نامى كه به غير او نيز گفته مى شود، ولى از قرائن معلوم است كه مقصودش خداست بايد به آن قسم عمل كند ولی اگر به نامهايى قسم ياد كند كه بدون قرينه، خدا به نظر نمى آيد ولى او قصد خدا را كند بنابر احتياط واجب بايد به آن قسم عمل كند.