وظیفهی شخصی که نمیداند روزهی قضا را به چه نیت گرفته است
اگر فردی روزهی قضا گرفته باشد اما نمیداند به نیت خودش بوده یا به نیت شخص دیگری، وظیفهی او چیست؟
فعلاً به نیت روزهی خودش محسوب کند و بنا بر احتیاط واجب قضای آن را هم بجا آورد.
فعلاً به نیت روزهی خودش محسوب کند و بنا بر احتیاط واجب قضای آن را هم بجا آورد.
اگر میدانسته که وقت برای غسل یا تیمم ندارد احتیاط واجب آن است که قضا و کفاره بجا آورد ولی با توجه به اینکه اذان صبح را در ماه رمضان کمی زودتر از صبح میگویند میتوان هنگام اذان بهسرعت غسل کرد.
روزههای آن مدت را قضا میکند و علاوه بر قضای روزهها برای هرروز بنا بر احتیاط واجب کفاره عمد میپردازد.
به مقدارى که یقین دارد، روزههایى را که خورده باید هم قضا کند و هم براى هرروز کفّاره بدهد و چنانچه بار او سنگین شود و هیچیک از اين سه كار ممكن نشود هرچند «مُد» كه مىتواند به فقرا اطعام كند و اگر نتواند بايد 18 روز روزه بگيرد و اگر نتواند هرچند روز كه مىتواند بهجا آورد و اگر نتواند استغفار كند و همين اندازه كه در قلب بگويد: «استغفرالله» كافى است و واجب نيست بعداً كه قدرت پيدا كرد كفّاره را بدهد.
هم قضای آن روز را بهجا آورد و هم برای هرروز یک مسکین را سیر کند.
اگر پسر بزرگ ميّت نداند كه ميّت قضاى روزه بر ذمّه دارد يا نه واجب نيست براى او قضا بگيرد و اگر اجمالاً بداند مقدارى قضاى روزه بر ذمّه اوست بايد بهاندازهای كه يقين دارد بهجا آورد و بيش از آن لازم نيست.
چنانچه عذر شرعی داشته است باید برای هرروز دو نفر مسکین را اطعام کند و اگر عذر عرفی داشته بچهها باید بعداً قضا کنند و نیازی به وصیت نیست، البته اگر عذر نداشته و عمدی بوده است باید 62 فقیر را برای هرروز سیر کند.
اگر موازین تقیّه وجود داشته باشد میتوانید با آنها عید کنید و اگر ماه در نجف ثابت شود براى استانبول کافى است.
اگر در ماه مبارك رمضان پيش از اذان صبح از حيض يا نفاس پاك شود و براى غسل وقت ندارد تيمّم كند و روزهاش صحيح است، امّا اگر براى هیچکدام از غسل و تيمّم وقت ندارد بايد بعداً غسل كند و روزه او نيز صحيح است.
حاكم شرع میتواند مأمورى براى جمعآوری زكات تعيين كند تا بعد از جدا كردن گندم و جو از کاه، يا خشک شدن خرما و انگور، زكات را جمعآوری كند و اگر از پرداختن زكات كه حقّ محرومان است خوددارى نمايند میتواند بهزور از آنها بگيرد.
لازم است بهتدریج و با برنامهریزی، بهگونهای که دچار مشقت نشود نمازهای گذشته را قضا کند و وصیت کند که اگر تا پایان عمر چیزی باقی ماند از ثلث اموالش نماز استیجاری بگیرند.
اگر پسر بزرگتر نمیداند كه از پدر يا مادرش نماز و روزهاى قضا شده يا نه چيزى بر او واجب نيست و تفحّص و جستجو نيز لازم نیست.