مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

صحیح نیست مگر اینکه تنها کر باشد و بتواند الفاظ را درست تلفظ کند.

«الله‌اکبر» مانند ساير ذكرهاى نماز و حمد و سوره بايد به عربى صحيح گفته شود و عربى غلط يا ترجمه آن كافى نيست.

درصورتی‌که واقعاً به‌صورت مشدّد باشد باطل است ولی مراقب باشد گرفتار وسواس نشده باشد.

خواندن در ذهن کفایت نمی‌کند بلکه باید با زبان اذکار ادا شود.

بايد قرائت و ذكر نماز را صحيح بخواند و اگر نمى‏داند ياد بگيرد، امّا كسانى كه نمى‏توانند تلفّظ صحيح را ياد بگيرند بايد همان‌طور كه مى‏توانند بخوانند و براى چنين اشخاصى بهتر است كه تا مى‏توانند نماز خود را با جماعت به‌جا آورند.

تلفّظ «صراط» با «سین» ازنظر ما خلاف احتیاط است.

هرگاه كلمه يا تلفّظ آيه يا ذكرى را صحيح مى‏دانسته و مدّتى در نمازها خوانده و بعد مى‏فهمد غلط بوده، نمازش اعاده ندارد، هرچند احتياط مستحب اعاده يا قضاى آن است.

عرب در تلفّظ‌های معمول، فتحه‌های قبل از واو را کمى شبیه به ضمّه و فتحه‌های قبل از یاء را کمى شبیه به کسره ادا می‌کنند؛ بنابراین اگر منظور این است که حرکت یاء بوی ضمه یا بوی کسره می‌دهد اشکالی ندارد زیرا عرب‌ها نیز در اینجا همین‌گونه تلفظ می‌کنند اما اگر صریحاً به آن ضمه بدهد مشکل است ولی اگر جاهل قاصر بوده ضرری ندارد.

چون مقصّر نبوده نماز او صحیح است و قضا ندارد، ولى بعدازاین مراقب باشد.

در فرض سؤال احتیاط این است که نماز را اعاده کند.

با توجه به آنچه نوشته‌شده است احتیاط مستحب انجام سجده سهو است.