اگر جاهل به موضوع باشد، اعتكاف او صحيح است; ولى اگر غصب بودن را مى دانسته و حكم اعتكاف را نمى دانسته، اعتكاف او صحيح نيست. و توبه در اينجا مشكلى را حل نمى كند.
اگر نداند كه آبيارى با آب باران بوده يا با آب چاه و مانند آن، فقط یک‌بیستم بر او واجب است.
در صورت اسقاط خیارات، حق فسخ ندارد.
مانعی ندارد ولی اگر صیغه عقد را خودشان خوانده باشند و آمیزش حاصل‌شده باشد راهی برای ازدواج آنان باهم وجود ندارد.
حج مزبور به نيابت از پدر صحيح بوده ولى كار خلافى انجام داده، چون خودش مستطيع بوده است و در اولین فرصت بايد براى خودش حج بجا آورد.
اگر از روى نادانى يا فراموشى درحالی‌که پيراهن يا لباس‌های معمولى ديگر در تن دارد احرام ببندد، احرام او صحيح است؛ ولى بايد فوراً آن لباس را از تن بيرون آورد و فقط لباس احرام بپوشد و اگر اين كار از روى علم و عمد باشد، احتياط آن است كه در اين صورت بعد از بيرون آوردن آن لباس و پوشيدن لباس احرام، دوباره نيّت كند و لبّيك بگويد.
این‌گونه نيّت اشكال دارد؛ مگر این‌که اشتباه لفظى باشد و قصدش اين بوده عمره‌اى كه وظيفه اوست انجام دهد، ولى اسمش را از روى اشتباه حجةالاسلام گذاشته است. در اين صورت صحيح است و معمولاً همين‌گونه است.
هرگاه از روى جهل يا فراموشى در ميقات محرم نشود، هنگامی‌که يادش آمد اگر بيرون حرم است، بايد از همان‌جا احرام ببندد و اگر وارد حرم شده به بيرون حرم (مثلاً تنعيم) برود و احرام ببندد و اگر نمى‌تواند از حرم بيرون برود، از همان‌جا كه هست احرام مى‌بندد.
اگر لبّيك را فراموش كند، يا به خاطر ندانستن مسئله آن را نگويد، واجب است در صورت امكان به ميقات برگردد و احرام ببندد و لبّيك بگويد و اگر نتواند برگردد و هنوز داخل حرم نشده، همان‌جا لبّيك مى‌گويد و اگر داخل حرم شده، واجب است به خارج حرم بازگردد و در انجام احرام ببندد و لبّيك بگويد و چنانچه نمى‌تواند بازگردد، همان‌جا محرم مى‌شود و لبّيك مى‌گويد و اگر بعد از اتمام حج يا عمره يادش بيايد، عمل او صحيح است.
كسى كه عمداً لباس دوخته بپوشد، كفّاره آن يك گوسفند است؛ امّا اگر از روى فراموشى يا جهل باشد چيزى بر او نيست.
